قول دوم

قول آن دسته از برادران اهل سنت كه با رأى اهل بيت(ع) موافق است: شمارِ احاديث اهل سنت كه به نقل بيعت غدير پرداخته اند به دهها مى رسد كه در ميان آنها احاديث صحيح، طبق معيارهاى خودشان نيز وجود دارد. برخى از علماى قديم اهل سنّت به گردآورى اين احاديث پرداخته اند؛ از جمله آنها طبرى مورخ است كه در كتابش،«الولاية»، طرق و نصوص اين احاديث را به سه جلد رسانده است، و رواياتش تصريح مى كند كه: پيامبر(ص) على را با خود بر منبر برد و دستش را بالا برد به طورى كه سفيدى زير بازوان هر دو پيدا شد، آنگاه آنچه را كه خدا درباره على امر كرده بود براى امّت بيان فرمود.
كسانى كه به معرفى طبرى و شمار كتاب هايش پرداخته اند از اين مطلب ياد كرده اند، چنانچه برخى از متعصبان او را به دليل تاليف كتاب«الولاية» و گردآورى احاديث غدير ـ احاديثى كه شيعه به آن استناد مى كند ـ مورد انتقاد قرار داده اند!
برخى روايات غدير در نزد برادران اهل سنت تصريح مى كند كه آيه اكمال دين در جحفه و روز غدير، پس از آنكه پيامبر(ص) آنچه را كه خدا در مورد على(ع) فرمان داده بود براى مسلمانان بيان كرد، نازل شده است.
اما شايان توجه است كه بيشتر سنّى هايى كه نظر به صحت روايان غدير دارند، احاديثى را كه حاكى از نزول آيه اكمال دين در روز غدير است، نپذيرفته اند، بلكه به قول خليفه عمر معتقد شده اند كه گفته است اين آيه در روز عرفه نازل شده است، چنانچه خواهد آمد.
شمارى از عالمان شيعى ـ از پيشينيان و متأخران ـ به گردآورى احاديث بيعت غدير پرداخته اند. از ميان آنان علامه امينى است كه در دايرة المعارف«الغدير» چنين كرده است، و در آن شمارى از منابع برادران اهل سنت را آورده است كه روايت كرده اند آيه اكمال دين در روز غدير و پس از اعلان ولايت على(ع) از سوى پيامبر(ص) فرو فرستاده شده است.