به تصحيح اين حديث مى كند، هر چند كه در دلالت آن مناقشه دارد.
علاّمه امينى در«الغدير»(1/294-313) به تفصيل و مشروحاً اين بحث را تعقيب مى كند.
بنابراين تشكيك در صدور اين حديث با اين تواتر و طرق صحيحى كه به بعضى از آنها اشاره كرديم و گواهى بزرگان اهل جرح و تعديل، از قبيل تشكيك در واضحات است.
آيةاللّه حكيم: حديث غدير از نظر سندى در ديدگاه محدّثان سنّى رتبه دوم و يا سوم را دارد؛ چرا كه اين حديث شريف در كتابهايى كه هم اكنون در ميان آنان به صحاح معروف شده است نيامده است، تنها ترمذى و ابن ماجه ـ چنانكه اشاره شد ـ اين حديث را ناقص آورده اند و نوشته اند كه پيامبر(ص) در روز غدير فرمود: «من كنت مولاه فهذا علىّ مولاه». نسائى كه يكى از مؤلفان صحّاح شش گانه است با سندهاى متعدّد حديث غدير را آورده است. از اينان كه بگذريم كسانى همچون احمد بن حنبل در «مسند» خود با چهل سند و ابن جريرطبرى با هفتاد و نه طريق و جزرى مقرى با هشتاد طريق و ابن عقده با يكصد و پنج طريق و ابوسعيد السجستانى با يكصد و بيست و ابوبكر جعابى با يكصد و بيست وپنج طريق و محمّد يمنى با يكصد و پنجاه طريق اين حديث شريف را نقل كرده اند و در كتابهاى خويش آورده اند.(المراجعات:184).