سند روايت در «امالى» مفيد

مرحوم شيخ مفيد از استاد خود «محمد بن قولويه» و او از استاد خويش «محمد بن يعقوب الكلينى» و ايشان از استاد خود «على بن ابراهيم قمى» اين روايت را نقل مى كند كه همه از شخصيتهاى بزرگ تشيع هستند. درادامه حديث با نام اين رجال برخورد مى كنيم كه همه از شخصيتهاى برجسته و بلندمرتبه شيعه و مورد اعتمادند:
«محمد بن عيسى و يونس»، «محمد بن زياد»، «محمد بن عيسى بن عبيد»، «محمد بن عيسى بن سعيد»، «يونس بن عبداللّه الرحمن»، «محمد بن زياد»، «محمّد بن أبي عمير» و «رفاعة بن موسى الأسدي النخاس»، بنابراين روايت از نظر سندى اعتبار ويژه اى دارد، گرچه ما بيشتر دفاع از مضمون و محتواى روايت را منظور داريم:
تعظيم و تبجيل دنيا دار به جهت دنيا و به طمع رسيدن به دنيا، دين انسان را كم رنگ مى كند و به تعبير روايات دوسوم دين را نابود مى سازد، و در صورتى كه دنيادار پادشاهى ستمگر باشد ـ آن گونه كه در روايت ثواب الأعمال به قرينه قبل و بعد چنين بود ـ اين تعظيم، خشم الهى را در پى دارد و باعث مى شود تا شخص، همراه آن پادشاه ستمگر با قارون محشور شود.
تعظيم دنيادار با توجّه به شخص دنيا دار و ديگر خصوصيات مراتبى پيدا مى كند كه در روايات بدان توجه شده است. در بيشتر روايات آمده كه دو سوم دين را از بين مى برد؛ در روايتى مى خوانيم چنين كارى باعث مى شود كه شخص در آسمانها دشمن خدا و پيامبران معرفى شود؛ در ديگر روايت آمده كه از بهشت محروم مى شود، و در روايت من لايحضره الفقيه و امالى شيخ صدوق آمده كه شخص در جهنم، همنشين پادشاه ستمگر دنيا دار خواهد بود.

3 ـ چكيده كلام

1 ـ عنوان صاحب دنيا كه درروايت ثواب الأعمال آمده، به قرينه قبل و بعد آن و همچنين به دليل روايت من لايحضره الفقيه و امالى مرحوم شيخ صدوق، به معناى پادشاهى است كه دنيا را در چنگ خويش دارد.