۱۴۰.امام على عليه السلام :ارزشمندترين مؤمنان از نظر باورهاى دينى كسى است كه داد و ستد و خشم و خشنودى اش براى خدا باشد.
۱۴۱.المناقِب :زمانى كه امير مؤمنان، عمرو بن عبد وُدّ را در چنگ خود ، گرفتار كرد ، او را نكشت. جمعى، زبان به نكوهش على عليه السلامگشودند. حذيفه به دفاع از او برخاست . پيامبر صلى الله عليه و آله فرمود: «آرام باش اى حذيفه ! به زودى على علّت درنگ خود را خواهد گفت».
آن گاه ، على عليه السلام عمرو را كُشت. وقتى برگشت، پيامبر صلى الله عليه و آله علّت درنگش را جويا شد. گفت: «او مادرم را دشنام داد و به صورتم آب دهان انداخت و من ترسيدم اگر او را بكشم، براى دلخوشى خودم باشد . از اين رو، رهايش كردم تا خشمم فرونشيند. سپس او را به خاطر خدا كشتم».
۱۴۲.فاطمه عليهاالسلام :هر كه عبادت ناب و خالصانه خود را به درگاه خدا فرا برَد ، خداوند عز و جل ، بهترين كارى را كه به صلاح اوست ، برايش فرو فرستد .
۱۴۳.امام صادق عليه السلام :عمل خالص ، آن است كه نخواهى كسى جز خداى عز و جل ، تو را بر انجام دادن آن بستايد.
۱۴۴.بحار الأنوار :در داستان موسى و شعيب عليهماالسلام آمده است : زمانى كه موسى نزد شعيب رفت ، شعيب، آماده خوردن شام بود . پس به موسى گفت : اى جوان! بنشين شام بخور . موسى گفت : پناه بر خدا !
شعيب گفت : چرا؟ مگر گرسنه نيستى؟ موسى گفت : چرا ؛ امّا مى ترسم اين پاداشِ آبى باشد كه به دخترانت دادم. من از خاندانى هستم كه اگر همه زمين پُر از طلا شود، كمترين كار آخرت را به آن نمى فروشيم .
شعيب گفت : اى جوان! به خدا اين پاداش آن كار تو نيست؛ بلكه عادت ما و پدران ما، ميهمان نوازى و اطعام است .
در اين هنگام، موسى نشست و شام خورد.
