به ياد آورى است كه عبارات فوق در ديگر روايات منقول از پيامبر صلى الله عليه و آله وسلم، در غير موضوع قاف و براى وصف لواء حمد ۱ به كار گرفته شده است. ۲
۲.سعد بن عبد اللّه از سلمه بن خطاب، از احمد بن عبد الرحمن، از محمد بن سليمان، از يقطين جواليقى، از قلقله از امام باقر عليه السلام روايت كرده است كه آن گرامى فرمود:خداوند كوهى را محيط بر عالم و از جنس زبرجد سبز آفريد كه كبودى آسمان، بازتاب رنگ آن است. در وراى اين كوه، آفريدگانى هستند كه خداوند تكليفى را بر آنها واجب ننموده است. ۳
سند اين روايت، متضمن راويان ضعيفى هم چون سلمه بن خطاب براوستانى است. ۴ همچنين نام قلقله در هيچ يك از كتب رجال ذكر نگرديده است. لذا اين روايت نيز همانند ساير روايات مذكور، به لحاظ سند ضعيف الاسناد و بى اعتبار است.
۳.روايت است كه ابن سلام از پيامبر صلى الله عليه و آله وسلم درباره علت كبودى آسمان پرسيد. پيامبر صلى الله عليه و آله وسلمفرمود:رنگ آسمان انعكاس رنگ سبزكوه قاف است ... . ابن سلام سؤال نمود: عامل سكون و استقرار زمين چيست؟ حضرت فرمود: كوه قاف، مهم ترين ميخ زمين همين كوه است ... . در ماوراى اين كوه، هفتاد زمين از طلا، هفتاد زمين از نقره و هفتاد زمين از مشك است ... و ساكنان اين سرزمين ها، فرشتگان هستند. ۵
آنچه بيان گرديد، فرازهايى از روايتى است كه به مسائل ابن سلام معروف است. اين روايت طولانى ـ كه راوى آن ابن عباس و از روايات مشهور در ميان شيعه و عامه است ـ مجموعه سؤالاتى است كه عبداللّه بن سلامِ يهودى الاصل به منظور حصول يقين نسبت به حقانيت رسالت پيامبر صلى الله عليه و آله وسلمو به دنبال نامه آن حضرت به يهوديان خيبر، از آن گرامى پرسش نموده و سپس اسلام آورده است. اين روايت را با متون مختلف، مى توان در منابع روايى زير جستجو كرد:
الاختصاص، شيخ مفيد؛ ۶ علل الشرايع، شيخ صدوق؛ ۷ بحارالانوار، علامه مجلسى؛ ۸ المسند، ابن حنبل؛ ۹ الصحيح البخارى ۱۰ و ... .
1.لواء حمد، پرچمى است كه از جانب خداوند در روز قيامت به پيامبر صلى الله عليه و آله وسلم عطا مى گردد و پيامبر آن را به حضرت امير مى سپارد و خلايق در زير سايه او جمع مى شوند. از آن جايى كه پرچمدار پيامبر در قيامت، على عليه السلام است، او را صاحب لواء پيامبر لقب داده اند (الخصال، ص۴۱۵ ؛ المناقب، ج۳، ص۲۷).
2.بحار الانوار، ج۸ ، ص۱ و ج۵۷ ، ص۲۵۶.
3.بصائر الدرجات، ص۵۱۲ .
4.رجال ابن غضائرى، ص۶۶ ؛ رجال النجاشى، ص۱۸۷.
5.بحار الانوار، ج۵۷ ، ص۲۴۷.
6.ص۴۲.
7.ج۲، ص۴۷۰.
8.ج۹، ص۳۰۴ و ج۵۷، ص۲۴۷.
9.ج۳، ص۱۰۸.
10.ج۵ ، ص۱۴۸.