۹۳۵.المناقب، ابن شهرآشوب : حُر ، به ميدان مبارزه آمد و چنين رَجَز مى‏خواند :

من ، بى گمان آزاده‏ام و پناه ميهمانان‏[ امّا ] گردن شما را با شمشيرمى زنم .
به جانبدارى از بهترين ساكن سرزمين خَيف‏بر شما ضربه مى‏زنم و در اين كار ، هيچ ستمى نمى‏بينم.
آن گاه ، چهل و دو سه تن از آنان را كُشت .^۱

۹۳۶.مثير الأحزان : با سندم نقل مى‏كنم كه حُرّ بن يزيد رياحى به حسين عليه السلام گفت : هنگامى كه عبيد اللَّه ، مرا به سوى تو روانه كرد و از كاخ [ حكومتى ]بيرون آمدم ، از پشتِ سرم ندا رسيد : «اى حُر! تو را به نيكى ، بشارت باد» .
من [ به سوى صدا ] رو كردم ؛ امّا كسى را نديدم و گفتم: خدايا! اين ، چه بشارتى است، در حالى كه من [ براى جنگ ]به سوى حسين عليه السلام مى‏روم؟! و پيروى از تو ، به فكرم نمى‏رسيد .
امام عليه السلام فرمود: «به پاداش و نيكى رسيدى» .^۲