ابوجعفر محمّد بن على بن حسين قمى (شيخ صدوق)، ابوجعفر محمّد بن حسن بن على طوسى (شيخ طوسى)].
ختامِ كلام را به ذكر گزيده هايى چند از متن كتاب، اختصاص مى دهيم:
[ فصل ] ... بدان كه حالت سجده، بهترين حالت قرب حضرت احديّت است و اگر كسى با توجّه و اقبال و تضرّع و ابتهال سجده كند، جميع حجاب ها كه بين او و بين عالم نور و مبدأ فيض و ظهور است، برداشته مى شود و اخبار عجيبه و آثار غريبه در آن وارد گرديده و ديده شد، كه اين جا مقام ذكر آنها نيست. بايد از آن غفلت ننمود. واللّهُ الهادي. ۱
ـ باب المراد ـ
مِن جمله اذكار لازمه، استغفار است و خواص و آثار آن ـ برهانا و وجدانا ـ بسيار و بى شمار است و آيات و اخبار كثيره عجيبه در آن وارد گرديده . و عمده خاصيّت آن، در هم شكستن گناهان و تطهير قلب است از لوث معصيت ـ از لوث و كثافت آن ـ به ريختن آن معاصى، و لذا از براى امورات دنيويّه هم به غايت نافع است . و بايد علاوه بر استغفارات موظّفه در صبح و عصر و بعد از هر نماز و وقت خواب و غيرها، اقلاًّ روزى هزار مرتبه، به هر حال كه انسان باشد، خوانده شود . و از براى آن، ختم صحيحى است كه سيّد بن طاووس در كتاب مجتنى ذكر فرموده است، و استغفار اعرابى كه سبزوارى رحمه الله در مفاتيح، و غيره فى غيره، از حضرت امير عليه السلام نقل نموده اند و از براى هر مطلب، خصوص از براى رفع فقر و حصول مال، نهايت نفع دارد.
