1540

الحَثُّ عَلَى الرَّقابةِ النَّفسِيَّةِ

۰.7606.رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله : عَوِّدُوا قُلوبَكُمُ التَّرَقُّبَ ، و أكثِرُوا التَّفَكُّرَ و الاعتِبارَ . ^۱

۰.7607.الإمامُ عليٌّ عليه السلام : اِجعَلْ مِن نفسِكَ على نفسِكَ رَقيبا ، و اجعَلْ لاِخِرَتِكَ مِن دُنياك نَصيبا . ^۲

۰.7608.عنه عليه السلام : يَنبَغِي أن يكونَ الرجُلُ مُهَيمِنا عَلى نَفسِهِ ، مُراقِبا قَلبَهُ حافِظا لِسانَهُ . ^۳

۰.7609.الإمامُ الصّادقُ عليه السلام : اِحمِلْ نفسَكَ لنفسِكَ، فإن لَم تَفعَلْ لَم يَحمِلْكَ غَيرُكَ . ^۴

1541

الحَثُّ عَلَى مُراقَبَةِ اللّه ِ

۰.7610.رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله : احْفَظِ اللّه َ يَحفَظْكَ ، احفَظِ اللّه َ تَجِدْهُ أمامَكَ . ^۵

۰.7611.الإمامُ عليٌّ عليه السلام : طُوبى لمَن راقَبَ رَبَّهُ ، و خافَ ذَنبَهُ . ^۶

۰.7612.عنه عليه السلام : رَحِمَ اللّه ُ امرأً راقَبَ رَبَّهُ ، و تَنكَّبَ ذَنبَهُ ، و كابَرَ هَواهُ ، و كَذَّبَ مُناهُ ، امرَأً أزَمَّ نفسَهُ مِنَ التَّقوى بزِمامٍ ... دائمَ الفِكَرِ ، طويلَ السَّهَرِ ، عَزوفا عنِ الدنيا ... قد وَقَرَ قَلبَهُ ذِكرُ المَعادِ ، و طَوى مِهادَهُ ، و هَجَرَ وسادَهُ ، مُنتَصِبا على أطرافِهِ ... خَشُوعٌ في السِّرِّ لربِّهِ ، لَدَمعُهُ صَبِيبٌ ، و لَقَلبُهُ وَجِيبٌ ... راضيا بالكَفافِ مِن أمرِهِ ، يُظهِرُ دُونَ ما يَكتُمُ ، و يَكتَفِي بأقَلَّ مِمّا يَعلَمُ . ^۷

1540

تشويق به مراقبت نفْس

۰.7606.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : دلهايتان را به مراقبت عادت دهيد و زياد بينديشيد و عبرت بگيريد .

۰.7607.امام على عليه السلام : از خود مراقبى بر خود بگمار ، و از دنياى خويش براى آخرتت بهره اى برگير .

۰.7608.امام على عليه السلام : سزاوار است كه آدمى نگهبان نفس خود و مراقب دل و نگه دار زبان خويش باشد .

۰.7609.امام صادق عليه السلام : خودت، بار خودت را به دوش كش و اگر چنين نكنى ، كسى ديگر بار تو را به دوش نكشد .

1541

تشويق به در نظر داشتن خدا

۰.7610.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله فرمود : مراعات خدا كن تا خدا تو را مراعات كند و خدا را در نظر داشته باش ، تا [همواره] او را در برابر خود بيابى .

۰.7611.امام على عليه السلام : خوشا كسى كه پروردگارش را در نظر داشته باشد و از گناه خويش بترسد .

۰.7612.امام على عليه السلام : خدا رحمت كند كسى را كه پروردگار خويش را در نظر آرد و از گناه روى گرداند و با هواىِ نفس خود بستيزد و آرزوهايش را دروغ شمارد [و بدانها دل مبندد] و نفس خود را با مهار تقوا لجام كند . . . و پيوسته بينديشد ، زياد شب زنده دارى كند ، از دنيا دل بركَنَد . . . ياد معاد دل او را آرام و استوار گرداند و بستر خود را بر چيند و بالينش را رها كند و [براى عبادت ]برخيزد . . . در نهان در برابر پروردگارش خاشع باشد ، اشكش ريزان و دلش ترسان باشد . . . به كفاف زندگى اش خرسند باشد ، آنچه آشكار مى كند، كمتر باشد از آنچه در دل دارد و به كمتر از آنچه مى داند بسنده كند .