۰.11830.الإمامُ الباقرُ عليه السلام : مَن أصابَ مالاً مِن أربَعٍ لَم يُقبَلْ مِنهُ في أربَع : مَن أصابَ مالاً مِن غُلولٍ أو رِبا أو خِيانَةٍ أو سِرقَةٍ، لَم يُقبَلْ مِنهُ في زَكاةٍ و لا في صَدَقةٍ و لا في حَجٍّ و لا في عُمرَةٍ . ^۱

۰.11831.عنه عليه السلام : إنَّ الرَّجُلَ إذا أصابَ مالاً مِن حرامٍ لَم يُقبَلْ مِنهُ حَجٌّ و لا عُمرَةٌ و لا صِلَةُ رَحِمٍ. ^۲

(انظر) البدعة : باب 336.
العمل : باب 2902.

2462

النَّشاطُ فِي العِبادَةِ

۰.11832.رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله : آفَةُ العِبادَةِ الفَترَةُ . ^۳

۰.11833.عنه صلى الله عليه و آله : خُذوا مِنَ العِبادَةِ ما تُطيقونَ؛ فإنَّ اللّه َ لا يَسأمُ حتّى تَسأموا . ^۴

۰.11834.الإمامُ عليٌّ عليه السلام : خادِعْ نَفسَكَ في العِبادَةِ و ارفُقْ بِها و لا تَقهَرْها، و خُذْ عَفوَها و نَشاطَها، إلاّ ما كانَ مَكتوبا عَلَيكَ مِنَ الفَريضَةِ؛ فإنَّهُ لا بُدَّ مِن قَضائها وَ تَعاهُدِها عِندَ مَحَلِّها . ^۵

۰.11830.امام باقر عليه السلام : هركه از چهار راه مالى به دست آورد، چهار چيز از او پذيرفته نشود: كسى كه از راه دزديدن غنايم يا ربا يا خيانت [در امانت] يا سرقت ، مالى به دست آورد ، نه زكاتى از او پذيرفته مى شود، نه صدقه اى، نه حجّى و نه عمره اى.

۰.11831.امام باقر عليه السلام : هرگاه مرد مالى از حرام به دست آورد، نه حجّى از او پذيرفته مى شود نه عمره اى و نه صله رحمى.

2462

نشاط در عبادت

۰.11832.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : آفت عبادت، سستى است.

۰.11833.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : از عبادت به اندازه اى كه توان داريد، برگيريد؛ زيرا خداوند خسته نمى شود تا اينكه شما خسته شويد.

۰.11834.امام على عليه السلام نوشت : نفْس خود را براى عبادت كردن بفريب و با آن مدارا كن و به زور ، به عبادت وادارش مساز و از اوقات فراغت و سرخوشى آن [براى عبادات مستحبّى ]بهره برگير، مگر فرايضى كه بر تو واجب گشته است ، كه در اين موارد بايد آنها را به موقع انجام دهى و بر آنها مواظبت نمايى.