روى عنه جملة من العلماء ۱ .
وى در بسيارى از دانش هاى دينى ، دستى گشاده داشت و در برقرارى ارتباط ميان دانشمندان و حاكمان ، ونپذيرفتن هدايا و جوايز آنان ، بسى سخت پيمان و كرانه جوى بود . او از فقيهانى است كه به حرمت نماز جمعه در زمان غيبت ، باور دارند .
مشايخ وى
براساس گزارش مرحوم علامه مجلسى ، او از محقق كركى ، از على بن هلال جزايرى روايت مى كند :
صاحب رياض العلماء مى نويسد :
وى وشيخ عزّ الدين آملى وشيخ على كركى هم درس بودند و چنان كه گفته اند ، نزد شيخ على بن هلال جزايرى ، دانش مى آموخته اند ليك از اجازه اى كه شيخ ابراهيم بن سليمان قطيفى به شمس الدين محمد بن حسن استرآبادى داده است ، بر مى آيد كه وى ، با يك واسطه ، از شيخ على بن هلال روايت مى كرده است . او در آن اجازتْ نامه گفته است : «إنّ عدّة من الفضلاء أجازوه ، أوثقهم الشيخ ابراهيم بن الحسن ، الشهير بالورّاق ، عن الشيخ علي بن هلال الجزائري » و تاريخ آن اجازه نويسى در سال 920 ق ، و در ايّام مجاورتش در نجف اشرف است ۲ .
در واقع مرحوم افندى با ذكر اين سخن ، چندان به دانش آموختن وى از شيخ على بن هلال جزايرى ، باور ندارد ؛ اما صاحب أعيان الشيعة ، را رأى بر اين است كه هيچ ناسازگارى
1.رياض العلماء ، ج۱، ص۱۸ .
2.رياض العلماء ، ج۱ ، ص۱۶ (با ترجمه وتلخيص) .
