ب ـ دعا هنگام بيرون رفتن

۸۵۱.امام باقر عليه السلام:روز عيد فطر و عيد قربان و روز جمعه ، چون آماده بيرون رفتن شدى ، اين دعا را بخوان:
«خداوندا! هر كس كه آماده و مهيّا شود و به اميد عطا و بخشش و جايزه و احسانِ آفريده اى ، ساز و برگ رفتن به حضور او فراهم سازد ، پس ـ اى سرور من ـ باريابى و آمادگى و تهيّه ساز و برگ و آماده شدنِ من ، به درگاه توست و به اميد بخشش و جايزه ها و احسان هاى تو. پس امروز نااميدم مكن! اى آن كه هيچ نيازمندى از درگاهش محروم نمى شود و هيچ برخوردارى ، از او نمى كاهد! من امروز كار شايسته اى به درگاهت نياورده ام و به شفاعت آفريده اى هم اميد نبسته ام؛ ليكن با اعتراف به ستم و بدى ، به درگاهت آمده ام. نه دليلى دارم و نه عذرى.
پروردگارا! از تو مى خواهم كه خواسته ام را بدهى و مرا با درخواستى برآورده برگردانى و مرا نااميد و بى بهره بر نگردانى! اى بزرگ ، اى بزرگ ، اى بزرگ! براى خواسته بزرگ به تو اميدوارم. اى بزرگ! از تو مى خواهم كه گناه بزرگ مرا ببخشايى. معبودى جز تو نيست.
خداوندا! بر محمّد و خاندان محمّد درود فرست و نيكىِ امروز را كه شرافت و عظمتش بخشيده اى ، روزى ام كن و در اين روز ، مرا از همه گناهان و لغزش هايم بشوى و از احسان خود بر من بيفزاى! همانا تويى تو بسيار بخشنده».

۸۵۲.امام باقر عليه السلام:روز جمعه و روز عيد فطر و عيد قربان ، چون خواستى خارج شوى ، دعا كن و بگو:
«خداوندا! هر كس امروز مهيّا و آماده شود و ساز و برگ ورود به بارگاه مخلوقى فراهم سازد تا از بخشش و جايزه و احسان او برخوردار شود ، ـ سرور من ـ بار يافتن و آماده شدن و فراهم ساختن ساز و برگ از سوى من ، به درگاه توست ، به اميد بخشش و جوايز و احسان هاى تو.
خداوندا! درود فرست بر محمّد ، بنده و فرستاده ات و برگزيده تو از ميان آفريدگانت و بر امير مؤمنان ، جانشين پيامبرت؛ و ـ پروردگارا ـ بر پيشوايان مؤمنان درود فرست، بر حسن و حسين و على و محمّد...» و آنان را تا آخرشان نام مى برى تا به امام زمانت برسى. و بگو:
«خداوندا! براى او فتحى آسان فراهم آور و او را با نصرتى نيرومند ، يارى كن. خداوندا! با او دين خود و سنّت پيامبرت را آشكار كن تا چيزى از حق را از بيم احدى از مردم ، پنهان ندارد!
خداوندا! از درگاه تو ، دولت كريمه اى را اميد مى بَريم كه با آن ، اسلام و مسلمانان را عزّت مى بخشى و با آن ، نفاق و منافقان را خوار مى سازى و در آن ، ما را از دعوتگران به طاعت خود و راهنمايان به راه خود قرار مى دهى و با آن به ما كرامت دنيا و آخرت را روزى مى كنى.
خداوندا! آنچه را از حق نشناختيم ، به ما بشناسان و آنچه را به آن نرسيديم ، به ما برسان!».
و خدا را مى خوانى براى او و بر ضدّ دشمن او و حاجت خود را مى طلبى و پايان كلامت چنين باشد:
«خداوندا! دعايمان را اجابت كن. خداوندا! ما را از آنانى قرار بده كه ياد كردند ، پس ياد شدند».