3037

النَّوادِرُ

۰.15197.الإمامُ عليٌّ عليه السلام : مَن غَضِبَ على مَن لا يَقدِرُ على مَضَرَّتِهِ طالَ حُزنُهُ و عَذَّبَ نفسَهُ . ^۱

۰.15198.عنه عليه السلام : ألا و إنّ هذهِ الدنيا التي أصبَحتُم تَتَمَنَّونَها و تَرغَبُونَ فيها ، و أصبَحَت تُغضِبُكُم و تُرضِيكُم لَيسَت بِدارِكُم . ^۲

۰.15199.عنه عليه السلام : أبقِ لِرِضاكَ مِن غَضَبِكَ ، و إذا طِرتَ فَقَعْ شَكِيرا . ^۳

۰.15200.الإمامُ الصّادقُ عليه السلام : المؤمنُ إذا غَضِبَ لَم يُخرِجْهُ غَضَبُهُ مِن حَقٍّ ، و إذا رَضِيَ لم يُدخِلْهُ رِضاهُ في باطِلٍ ، و الذي إذا قَدَرَ لم يَأخُذْ أكثَرَ مِمّا لَهُ . ^۴

۰.15201.الإمامُ الحسنُ عليه السلام : لا يُعرَفُ الرأيُ إلاّ عندَ الغَضبِ . ^۵

۰.15202.الإمامُ الهاديُّ عليه السلام : الغَضَبُ على مَن تَملِكُ لُؤمٌ . ^۶

(انظر) النبوّة (الخاصّة): باب 3755.

3037

گوناگون

۰.15197.امام على عليه السلام : هر كه بر كسى خشم گيرد كه نمى تواند به او زيانى برساند، اندوهش به درازا كشد و خود را شكنجه دهد.

۰.15198.امام على عليه السلام : بدانيد اين دنيايى كه آرزومند آن شده ايد و بدان رغبت مى ورزيد و او شما را گاه به خشم مى آورد و گاه خشنود مى سازد، سراى [هميشگى ]شما نيست.

۰.15199.امام على عليه السلام : در هنگام خشم جايى براى خشنوديت نيز باقى بگذار و هرگاه خشم گرفتى مگذار اوج بگيرد.

۰.15200.امام صادق عليه السلام : مؤمن هرگاه خشمگين شود، خشمش او را از جاده حق بيرون نمى برد و هرگاه [از كسى] خشنود شود، خشنوديش او را به باطل نمى كشاند و كسى است كه چون قدرت پيدا كند، بيشتر از آنچه حق اوست بر نمى دارد.

۰.15201.امام حسن عليه السلام : انديشه، جز به هنگام خشم شناخته نشود.

۰.15202.امام هادى عليه السلام : خشم گرفتن بر كسى كه مالك (اختيار دار) او مى باشى، پستى است.