در كتاب قصص الأنبياء ۱ و بعد از ايشان ، آية اللّه علاّمه حلّى در «صوم» تذكرة ۲ و تحرير و غير آنها ۳ و شيخ يحيى بن سعيد پسر عموى محقّق در كتاب جامع ۴ و شهيد اوّل در كتاب دروس و محدّث نحرير على بن عيسى در كشف الغمة و شيخ ابراهيم كفعمى در جنة الواقية ، در سه موضع اوّل آنها در باب چهلم است ، در ارجوزه كه نظم فرمودند ، به جهت ضبط ايّامى كه روزه در آن مستحب است و آن را منهج السلامة ناميدند: ۵
و بعده صيام يوم المولدمولد خير خلقه محمد
سابع عشر من ربيع الأولو صومه كمثل يوم المقتل
و قد روى الطوسي في المصباحبأنّها بسنة يا صاح
و عالم متبحّر شيخ حسين بن عبد الصمد ، والد شيخ بهايى ، در كتاب وصول الأخيار إلى أصول الأخبار كه به جهت سلطان جنّت مكان ، شاه طهماسب اوّل نوشتند بدون نقل خلاف در هفدهم ذكر كردند و اگر ذكر كنيم كلمات فقها و محدّثين طبقات بعد از ايشان را مورث ملالت است.
فصل
در ذكر اخبارى كه از اهل البيت عليهم السلام به نظر رسيده ، اوّل سيد على بن طاووس در فصل سيّم از باب مذكور در اقبال كه در او ذكر كردند زيارت حضرت رسول و حضرت أمير المؤمنين ـ صلوات اللّه عليهما ـ را فرمودند :
1.قصص الأنبياء ، تحقيق: غلامرضا عرفانيان ، آستان قدس رضوى ، ۱۴۰۹ق ، ص۳۱۶.
2.تذكرة الفقهاء ، تحقيق: آل البيت ، ۱۴۱۵ق ، ج۶ ، ص۱۹۰.
3.سلسلة ينابيع الفقهيه ، على اصغر مرواريد ، ۱۴۱۰ق ، ج۶ ، ص۳۷۴.
4.سلسلة ينابيع الفقهية ، ج۶ ، ص۳۶۰.
5.جنة الأمان الواقية ، تهران: دارالكتب العلمية ، ۱۳۴۹ش ، ص۴۶۷.
