۱۷۲۲۸.الإمامُ عليٌّ عليه السلام :عَجِبتُ لِمَن يَقنَطُ و مَعهُ الاستِغفارُ ! ^۱

۱۷۲۲۹.عنه عليه السلام :لا تَيأسْ لِذنبِكَ و بابُ التَّوبَةِ مَفتوحٌ . ^۲

۱۷۲۳۰.عنه عليه السلام :في القُنوطِ التَّفريطُ . ^۳

۱۷۲۳۱.عنه عليه السلامـ في المُناجاةِ الشَّعبانيّةِ ـ: إلهي لم اُسَلِّطْ على حُسنِ ظَنِّي قُنوطَ الإياسِ ، و لا انقَطَعَ رَجائي مِن جَميلِ كَرَمِكَ . ^۴

۱۷۲۳۲.عنه عليه السلامـ مِن خُطبَةٍ لَهُ في الاستِسقاءِ ـ: اللّهُمّ قَدِ انصاحَتْ جِبالُنا ......... نَدعُوكَ حينَ قَنَطَ الأنامُ ، و مَنَعَ الغَمامُ ......... فإنّكَ تُنزِلُ الغَيثَ مِن بعدِ ما قَنَطُوا ، و تَنشُرُ رَحمَتَكَ و أنتَ الوليُّ الحَميدُ . ^۵

۱۷۲۳۳.عنه عليه السلامـ أيضا ـ: اللّهُمَّ فاسقِنا غَيثَكَ ، و لا تَجعَلنا مِن القانِطينَ . ^۶

۱۷۲۳۴.عنه عليه السلامـ مِن وصيَّتِهِ لابنِهِ الحسنِ عليه السلام ـ: اعلَمْ أنّ الذي بيَدِهِ خَزائنُ السَّماواتِ و الأرضِ قد أذِنَ لكَ في الدُّعاءِ ، و تَكَفَّلَ لكَ بالإجابَةِ ......... فلا يُقَنِّطَنَّكَ إبطاءُ إجابَتِهِ ؛ فإنَّ العَطيَّةَ على قَدْرِ النِّيَّةِ . ^۷

۱۷۲۲۸.امام على عليه السلام :در شگفتم از كسى كه استغفار را با خود دارد و با اين وصف نوميد مى شود!

۱۷۲۲۹.امام على عليه السلام :تا زمانى كه دَرِ توبه باز است، از گناه خود نوميد مشو.

۱۷۲۳۰.امام على عليه السلام :نوميدى، باعث كوتاهى در عمل مى شود.

۱۷۲۳۱.امام على عليه السلامـ در مناجات شعبانيه ـگفت: الهى! نوميدى و يأس را بر گمان نيكم [به تو ]چيره نمى گردانم و اميدم را از بزرگوارى و بخشش زيباى تو، نمى بُرم.

۱۷۲۳۲.امام على عليه السلامـ در بخشى از خطبه خود در دعاى باران ـگفت: بار خدايا! كوههاى ما [از خشكى ]شكاف برداشته است ......... در اين هنگام كه مردمان از همه جا نوميدند و ابرها نمى بارند، تو را مى خوانيم ......... ؛ زيرا تويى كه باران را پس از نوميدى خلق، فرو مى فرستى و رحمت خويش را مى گسترانى و تو حاكمى ستوده هستى .

۱۷۲۳۳.امام على عليه السلامـ به همين مناسبت ـگفت: بار خدايا! ما را از بارانت سيراب گردان و از نوميدان، قرارمان مده.

۱۷۲۳۴.امام على عليه السلامـ در بخشى از سفارش خود به فرزند بزرگوارش حسن عليه السلام ـنوشت: بدان كه آن كسى كه خزانه هاى آسمانها و زمين در دست اوست به تو اجازه دعا كردن داده و اجابت نمودن آن را ضمانت كرده است ......... پس، مبادا تأخير در اجابت او تو را نوميد گرداند؛ زيرا كه دَهِش به اندازه نيّت بستگى دارد.