اقتباس؛ گونه‌اي از تجلي قرآن در نيايش معصومان عليهم السلام - صفحه 107

تجلی رحمت او نسبت به بندگان پیوسته بیشتر است و رابعاً هر کس بر او توکل کند، خدا او را کفایت خواهد کرد و در پایان هم، پس از این که این آیات امید بخش را اقتباس می‌کند، با تهلیل خود را در پناه عزت و قدرت خدا و آبروی رسول او قرار می‌دهد، می‌فرماید:
أعیذ نفسی برب المشارق و المغارب، و من كل شیطان مارد، و قائم و قاعد و عدو و حاسد و معاند، و ینزل علیكم من السماء ماء لیطهركم به و یذهب عنكم رجز الشیطان و لیربط علی قلوبكم و یثبت به الاقدام،۱اركض برجلک هذا مغتسل بارد و شراب۲و أنزلنا من السماء ماء طهوراً لنحیی به بلدة میتاً و نسقیه مما خلقنا أنعاماً و أناسی كثیراً،۳‏‏ الان خفف الله عنكم۴ذلک تخفیف من ربكم و رحمة،۵یرید الله أن یخفف عنكم، فسیكفیكهم الله و هو السمیع العلیم،۶لا إله إلا الله و الله غالب علی أمره،۷لا إله إلا الله محمد رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم تسلیماً۸.

14. منشا انحراف گمراهان

در دعایی مناجات‌گونه منسوب حضرت هادی علیه السلام در یک بند _ که بر مشرکان و خراصان و جباران و اهل افک نفرین می‌کند _ با اقتباس آیه‌ای از قرآن به توصیف آنان پرداخته و همه مصداق آیه ساخته، نشان می‌دهد وجه اشتراک همه این گروه‌ها گمان باطل نسبت به قرآن است؛ چون به وحیانی بودن قران اعتقاد ندارند، هر یک به گونه ای دچار انحراف شده‌اند. این می‌تواند هشداری باشد که جدایی از قرآن منشأ هر انحراف عقیدتی و اقدام ناصواب است؛ اعم از آنچه در این دعا آمده و آنچه نیامده و در آینده می‌تواند اتفاق بیفتد. پس امام با این اقتباس نوعی تطبیق انجام داده و قانون عامی‌ را یاد آور شده است، می‌فرماید:
اللهم یا مالک یوم الدین، العالم بخفایا صدور العالمین، طهر الأرض من نجس
أهل الشرک، و أخرس الخراصین عن تقولهم علی رسولک الإفک، اللهم اقصم الجبارین، و أبر المفترین، و أید الأفاكین الذین إذا تتلی علیهم آیات الرحمن قالوا

1.. سوره انفال، آیه۱۲.

2.. سوره ص، آیه۴۲.

3.. سوره فرقان، آیه۵۲-۵۱.

4.. سوره انفال، آیه۶۸.

5.. سوره بقره، آیه۱۷۵.

6.. سوره بقره، آیه۱۳۷.

7.. سوره یوسف، آیه۲۲.

8.الصحیفه الجوادیه الجامعه، دعای ۲۶، ص۱۴۱-۱۴۲؛ البلد الامین، ص۲۰۶؛ مصباح المتهجد، ص۴۸۹.

صفحه از 108