3. اقتباس: آیات اقتباسی هفت مورد، به همراه موارد بسیاری از اسما و صفات الهی است. موارد اقتباسی عبارت‌اند از:
مورد اول:«إِنَّکَ عَلی‏ كُلِّ شَیْ‏ءٍ قَدیرٌ»^۱ در دعای دوم، بند5 و دعای یازدهم، بند 43 و دعای سیزدهم، بند 39. در این بندها، بعد از حمد الهی، آیه‌ای را اقتباس می‌کند که ناظر بر توانایی و قدرت الهی در انجام هر کاری است.
مورد دوم: «وَ الشَّفْعِ وَ الْوَتْرِ، وَ اللَّیْلِ إِذا یَسْرِ»^۲در دعای چهارم، بند12.
مورد سوم:«وَ هُوَ أَسْرَعُ الْحاسِبینَ»^۳ در دعای هفتم، بند 28 و دعای هشتم، بند 17.
مورد چهارم:«قُلِ الْحَمْدُ لِلهِ الَّذی لَمْ یَتَّخِذْ وَلَداً...» در آغاز دعاهای دهم و دوازدهم و چهاردهم در مقام تمحید آیه (سوره اسراء، آیه111) را اقتباس می‌کند که ناظر به توحید و تنزیه خداوند است. روایت‌های متعددی در بار‏‏ه ‏‏این آیه نقل شده است؛ از جمله از بین بَرنده ‏‏فقر و سقم، از بین برنده ‏‏وسوسه سینه، برای ادای دین، وسعت رزق^۴ و قرائت آن هنگام زوال خورشید^۵ توصیه شده است.
مورد پنجم و ششم: «وَ صَدَقَ اللهُ» و «اللهُ لا إِلهَ إِلَّا هُوَ...»^۶
مورد هفتم:«شَهِدَ اللهُ أَنَّهُ لا إِلهَ إِلَّا هُوَ...» بند سوم دعای یازدهم، اقتباس از آیه «شَهِدَ اللهُ أَنَّهُ لا إِلهَ إِلَّا هُوَ وَ الْمَلائِكَهُ وَ أُولُوا الْعِلْمِ قائِماً بِالْقِسْطِ لا إِلهَ إِلَّا هُوَ الْعَزیزُ الْحَكیمُ»^۷است که اشاره به توحید ذات بوده و بدین معناست که خداوند خود شهادت می‌دهد که خالق و مدّبر و آفریننده عالم یکی است و مشرکان _ که به خدایان متعدد قایل شده‌اند _ در اشتباه‌اند^۸ موارد متعدد اسماء و صفات الهی در دعای یازدهم (امّ داود) ذکر شده که تعداد زیادی اقتباس از آیات قرآن است.