و ساوه و قزوين و مانند آن را شافعىنشين معرفى مىكند .۱
نيز در جاى ديگرى مىگويد كه در جلسات روز دوشنبه او ، بيش از پانصد منقبتخوان و عالم و بازارى ، از شافعيان و حنفيان شركت مىكنند .۲
6 . مالكيّه
مالكيّه، به پيروان مالك بن انس بن مالك اصبحى حميرى (م 179 ق) صاحب كتاب الموطّأ گفته مىشود . او در اجتهاد ، تنها به قرآن و حديث و قياس استناد مىجست . امروزه ، قريب به پنجاه ميليون مسلمان ، پيرو اين مكتب هستند .۳
مرحوم عبد الجليل در جايى از كتاب نقض ، گفته است :
بعد از امامين بوحنيفه و شافعى ، از مالك بزرگتر فقيه و صاحب مذهب نيست و صد هزار مالكى در شام و بلاد مغرب هستند با قبول و حرمت و مجلس و درس و فتوا .۴
او در چند جاى ديگر ، به برخى از عقايد آشكار آنها در فقه ، همچون گفتنِ «حىّ على خير العمل» در اذان و اقامه و يا دست روى هم نگذاشتنِ آنها در حال نماز ، اشاره نموده است .۵
ج. فرقههاى منتسب به صوفيّه
1 . حلوليّه
حلوليّه ، عنوان عامّى است براى همه فرقههايى كه قائل به حلول خداوند در ارواح انبيا و اوصيا و يا ديگران هستند . آنها به تجسيم و تجسّد خداوند نظر مىدهند و فرقههايى همچون : سبائيّه ، بيانيّه ، خباصيّه ، نجديّه ، عزاقريّه ، حلمانيّه و مانند آن ، از حلوليّه محسوب مىشوند كه همگى به نحوى ، قائل به حلول بودند . همچنين در
1.همان ، ص ۴۵۹ .
2.همان ، ص ۱۰۶ .
3.ر . ك : وفيات الأعيان ، ج ۱ ، ص ۴۳۹ ؛ فلسفة التشريع فى الإسلام ، ص ۳۷ - ۴۰ .
4.همان ، ص ۴۲۶ .
5.ر.ك: همان ، ص ۴۵۷ و ۴۶۲ .
