ژرفاى ايمان مردم به دين را نشان داده و هم حضور و رونق فرهنگ اسلامى را در عرفانىترين زمانهاىشبانهروز در زندگى آنها اثبات مىكند. عبد الجليل با اين دقت، رونق فرهنگ اسلامى در زندگى روزانه مردم را به قضاوت خوانندهاش وامىگذارد تا او خود استنتاج كند كه مردمانى كه شبانگاهان از خواب خود مىگذرند و به عبادت برمىخيزند، در روز روشن و حال بيدارى به چه اندازه متعبّد و ذاكر خداوندند؟!
7. ختم روزانه قرآن
عبد الجليل، دگربار زيركى خود را نشان داده و از انجام دادن يك عمل مستحبّى به صورت يك رسم پايدار و معروف ميان شيعيان شهر ياد كرده است. فراگيرى اين رسم را با بيان مكانهاى انجام آن در مسجدهاى بزرگ و كوچك و مدرسههاى معروف و خانههاى افراد مشهور نشان مىدهد.
8. پرداخت وجوهات شرعى
در اين فقره نيز عبد الجليل با بيان پرداخت وجوهات شرعى همانند انواع زكات و خمس و صدقه، با قيد كسب شده از راه حلال، پيروى شيعيان قم از احكام شريعت را نشان مىدهد. او اين پرداختها را فراوان اعلام كرده و با ذكر دقيق انواع آنها، حاكميت فرهنگ مالى اسلامى را نيز در ميان شيعيان، بيان كرده است.
9. متصدّيان دريافت مالياتهاى شرعى
عبد الجليل از وجود يك منصب مالياتى با عنوان امينان و متديّنان ياد كرده و نظام ادارى مالياتهاى شرعى را در ميان جامعه شيعيان، يادآور مىشود. او نشان مىدهد كه در اين جامعه، جدايى از فرهنگ اسلامى وجود ندارد. هم پرداختهاى شرعى وجود دارد هم متصدّيان امين و متديّن كه نظارت دقيق بر چرخش اين اموال دارند. اين موضوع، يكى از نمادهاى تمدّنى در ميان شيعيانى است كه بدون وابستگى به نظام ادارى اكثريت، خود اقدام به ايجاد ساختار خصوصى ادارى ويژه مالياتهاى شرعى كردهاند.
