20 ـ مفضّل بن صالح، أبوجميلة النّحاس الأسدى (النّخّاس):

اتهام: كذّاب، جاعل حديث و ضعيف است. ^۱
دليل: نجاشى او را تضعيف مى كند؛ بلكه تضعيف او را مورد قبول همه اصحاب مى داند. ^۲ و نيز ابن غضائرى او را كذّاب و واضع حديث مى داند. ^۳
البته او از كسانى است كه در اسناد كامل الزّيارات واقع شده است و برخى مثل «المحقّق الوحيد» سعى كرده اند او را توثيق كنند؛ چرا كه از بزرگان (اصحاب اجماع) نقل حديث مى كند. ^۴
امّا مرحوم خويى (ره) در معجم الرّجال، او را موثّق نمى داند. چرا كه نقل تضعيف نجاشى، با وقوع او در اسناد كامل الزّيارات معارض است. ^۵
ابن غضائرى نقل مى كند كه از مفضّل شنيده شده است كه گفته: من نامه معاويه به محمّد بن ابى بكر را جعل كردم. ^۶
شرح حال: او را از اصحاب امام صادق(ع) شمرده اند و در زمان امام رضا(ع) فوت كرده است. برخى گفته اند: نخّاس (نحّاس) بوده و برخى او را حدّاد (آهنگر) دانسته اند. او در موارد زيادى از امام صادق(ع) و امام رضا(ع) روايت نقل مى كند. ^۷

21 ـ يزيد الصّائغ:

اتهام: دروغگو ^۸ ، واقفى، و ضعيف است. ^۹
دليل: كلام كشّى كه او را از كذّاب هاى مشهور مى داند. ^۱۰
مؤلّف الوجيزة او را ضعيف مى داند. ^۱۱