و عدّه اى پيرو او شدند و براى بعد از وفات، وصيت كرد كه فرزندش (سميع بن محمّد) جانشين او باشد. ۱
تأليفات: او داراى كتابى نيز بوده است. ۲
تذكّر مهم: دو راوى به نام «محمّد بن بشير» وجود دارد:
الف: محمّد بن بشير كوفى، از اصحاب امام كاظم(ع) كه ملعون است و ذكر او گذشت.
ب: محمّد بن بشير كوفى كه برادر على بن بشير است و هر دو ثقه هستند. نجاشى از آنها نام مى برد و مى گويد: كتاب نوادر از اين شخص ثقه است ۳ و در قم وفات يافت.
نكته قابل ذكر ، اين است كه رجاليان هيچ نشانه روشنى براى تمييز آن دو نفر مشترك، ذكر نكرده اند. ۴
15 ـ محمّد بن على، أبو سمينة، الصّيرفى (بن ابراهيم بن موسى ابوجعفر القرشى):
اتّهام: مشهور به دروغگويى بوده است ۵ ؛ غالى، فاسد الاعتقاد و ضعيف است. ۶
دليل: نجاشى رجال مى گويد كه او در كوفه مشهور به روغگويى بوده است و علاّمه مامقانى، دروغگويى او را نقل مى كند ۷ و آية اللّه خويى در معجم الرّجال، او را ضعيف مى داند. ۸
ابن وليد، رواياتى را كه «محمد بن احمد بن يحيى» از ابى سمينة نقل مى كند، استثنا كرده و ضعيف ندانسته است. ۹
1.بهجة الامال، ج۶/۳۱۵ ـ ۳۱۸
2.رجال نجاشى /۳۴۴
3.بهجة الآمال، ج۶/۳۱۵ و ۳۱۹
4.تلخيص مقباس الهداية/۲۶۸
5.معجم رجال الحديث، ج۱۶، شرح حال محمد بن على بن ابراهيم بن موسى.
6.معجم رجال الحديث، ج۱۶/۲۹۷
