است از چيزى كه ۱ سَر را مى پوشاند كه تَقَنُّع به او شود . غفور و مغفرة : ازاله عقاب مستحق ۲ . 
 غُلْب: ـ به ضم عين و سكون لام ـ مردمان قوى پيكر. 
 غَلّ: خدعه و خيانت و حسد و غش. 
 غمص: به معنى حقير دانستن مثل غمط. 
 غمط: غَمَطَ فلان النعمة أي احتقرها . غَمَطَ الناس : مردم را حقير شمرد و ذليل ۳ . 
 غور: [ غورا ] أي ذهابا . غار الماء يعنى ذهب . ۴ غور : فرو رفتن . قوله تعالى: «أَوْ يُصْبِحَ مَآؤُهَا غَوْرًا»۵ أي غائرا . غارت الشمس بغور أي غاية . هر شى ء كه داخل شود غايب در او است ، فهو مغارة . مغارات : مواضع پوشيده و مستتره ۶ . 
 غوص: فرو رفتن در آب. 
 غاض: غاض يغيض أي نقص . تغيض الماء أي تنقص . غيض : اندك. 
 غيّ: ضلالت و گمراهى . غوى أي جهل . غوى أي عصى ، «وَ عَصَى ءَادَمُ رَبَّهُو فَغَوَى»۷ أي فعصى . غواية : نا اميدى.
باب ما أوّله الفاء
فتر: و فتور : سستى. 
 فتق: ثلمة و شكافتن و جدا شدن. 
 فتن: و فتنة و افتنان و مفتون : اختبار و آزمايش و امتحان نمودن . در دعاى مكارم : و لا تفتنّي بالنظر ۸ يعنى اختبار و امتحان نكنى مرا به مهلت دادن . فتنه از
                         
                        
                            1.در نسخه : + چيزى .
2.وسبباً إلى رضوانه وذريعة إلى مغفرته (الصحيفة السجادية: دعاى اول) .
3.تاج العروس ، ج۵ ، ص۱۹۳.
4.لسان العرب ، ج۵ ، ص۳۴.
5.سوره كهف، آيه ۴۱.
6.و من أبعد غوراً في الباطل (الصحيفة السجادية: دعاى شانزدهم) .
7.سوره طه، آيه ۱۲۱.
8.الصحيفة السجادية: دعاى بيستم .