باب ما أوّله الغين
غبّ: نوبتُه ، تناوب . در صحيفه در دعاى نعى بر ميت : و لا تجعل ذكره لنا غبّا ۱ يعنى نگردان ذكر موت را بر ما كه متذكر شويم وقتى دون وقتى. 
 غبض: اندك. 
 غُثاء: خاشاك بالاى آب. 
 غدار: موى كه رويد در موضع لحيه. 
 غدق: و مغدق : باران دانه بزرگ . مكان مغدق : مكان بسيار رطوبت [دار] ۲ . 
 غرر: و غرير . اغترّ بالشيء : خدع به. 
 غري: يعنى هيجان آورد ، قوله: «فَأَغْرَيْنَا بَيْنَهُمُ الْعَدَاوَةَ»۳ أي هيَّجنا ۴ . 
 غرّة: أي غفلت . غَرور : ـ به فتح ـ شيطان ، و به ضم : به معنى باطل. 
 غرض: نشانه. 
 إغراق: و غرق : به معنى نزع. 
 غزر ۵ : معناى او كثرت [ است ] . غزير الماء إذا كثر . استغزر يعنى طلب نمود أكثر از چيزى كه اعطاء نموده است. 
 غزا: أي جاهد غازياً أي مجاهدا. 
 غسق: شب تاريك. 
 غضّ: چشم پوشيدن و حلم ورزيدن. 
 غطاء: پرده. 
 غفور: الغفور و الغفار : الساتر . غفير : تغطية . مِغفر و المِغفار : اين دو عبارت
                         
                        
                            1.الصحيفة السجادية: دعاى چهلم .
2.وانشر علينا رحمتك بغيثك المغدق من السحاب المنساق (الصحيفة السجادية: دعاى نوزدهم) .
3.سوره مائده، آيه ۱۴.
4.تفسير القرطبي ، ج۶ ، ص۱۱۷.
5.در نسخه : «غرر . . . غرير . . . استغرر» آمده كه ناصواب است .