1. تعيين حدود جغرافيايى،
2. منبع شناسى،
3. چگونگى ورود حديث،
4. فعاليت هاى عمده حديثى،
5. محدثان بزرگ و آثار برجسته حديثى مغربى ها،
6 . ويژگى هاى حوزه حديثى مغاربه،

1. تعيين حدود جغرافيايى

در لغت نامه دهخدا در تعريف مغرب چنين آمده است:
نامى است كه جغرافى دانان اسلام به شمال آفريقا (تونس، الجزاير، مراكش و...) داده اند و علاوه بر اين كشورها بر اندلس نيز اطلاق مى شده است. ^۱
عبداللّه التليدى نويسنده كتاب تراث المغاربة در تعريف مغاربه مى نويسد:
المغاربة الذى عنيت باثارهم: هم اهل الاندلس والمغرب الاقصى و شنقيط، فهم وحدة فى الجغرافيا والحضارة والتاريخ المشترك. ^۲
ابراهيم بن صديق نيز در كتاب الجرح و التعديل فى المدرسة المغربية مى نويسد:
المقصود من المغرب، هو المغرب بعدوتيه: الاندلس والمغرب الاقصى. فهما يعتبران من الناحية العلمية قطرا واحدا، و اذا امكن فصلهما سياسيا فى بعض الحقب فمن العسير فصلهما علميا و فكريا، لان بين علمائهما من التداخل و الترابط و التزاور و الاشتراك فى الشيوخ و المذهب و التفكير، و المنهج، ما يتعذر فصلهما. ^۳
مهم ترين شهرهاى اندلس در قرن چهارم قمرى عبارت اند از: قرطبه، شاطبه، اشبيله و غرناطه، كه قرطبه بزرگ ترين شهر و مركز حكومت اميران و خليفگان اموى بوده است. ^۴

2. منبع شناسى

منابعى كه در معرفى حوزه حديثى مغاربه نگارش شده، به سه گروه قابل دسته بندى است: منابع عام كه شامل شمال آفريقا و اندلس است، منابع اختصاصى شمال افريقا و منابع اختصاصى اندلس. آنچه تاكنون بر آن دست يافتم، به تفكيكِ ياد شده معرفى مى گردد:

1. منابع عام

1. تراث المغاربة فى الحديث النبوى و علومه، محمد بن عبداللّه التليدى، دارالبشائر، 1416ق/ 1995م.