ولى اين كار آنها به اين معنا نيست كه اين نشريات در گروه اطلاع رسانى ها جاى بگيرند. تاكنون نشريه اى كه وظيفه اطلاع رسانى را در حوزه حديث عهده دار باشد، منتشر نشده است. با توجه به اين كه اطلاع رسان ها خود چند دسته مهم را تشكيل مى دهند: نسخه پژوهى، كتاب گزارى و اخبار حوادث علمى. هيچ كدام از نشريات حديث، به صورت تخصصى به اين رشته ها نمى پردازند، بلكه در حاشيه، و به عنوان يك مشغله جنبى اطلاع رسانى مى كنند.
يك ديدگاه اين است كه هنوز در علوم و معارف حديث نشريات تخصصى متولد نشده اند و تمامى نشريات موجودْ عمومى، ولى در چارچوب قلمروهاى علوم و معارف حديث اند. به عبارت ديگر، نشريات موجود به عموم مسائل حديثى مى پردازند.
ضرورت هاى تاريخ علم ايجاب مى كند كه در اين حوزه، نشريات تخصصى تر شوند، تا براى مطالعه كنندگان، دانشجويان، پژوهشگران و استادان بيشتر مفيد باشند.
هم اكنون مؤسسه علمى ـ فرهنگى دارالحديث چهار عنوان نشريه حديثى منتشر مى كند: 1. دوفصلنامه حديث انديشه (نشريه دفتر مطالعات و تحقيقات دانشجويى دانشكده علوم حديث)، 2. دوماهنامه حديث زندگى (ويژه جوانان)، 3. فصلنامه علوم حديث (به صاحب امتيازى دانشكده علوم حديث) 4. دوفصلنامه علوم الحديث (عربى). غير از حديث زندگى ـ كه ويژه قشر خاصى از جامعه، يعنى جوانان ـ است، درون مايه و محتواى آن سه نشريه اختلاف و تمايز چندانى با يكديگر ندارند و هرسه، حوزه فعاليت مشابهى دارند.
كشور تركيه با اين كه داراى حكومتى لائيك است، ولى پژوهش و انتشار آثار اسلامى در آن قابل توجه است؛ ^۱ حتى در عرصه آموزش اسلامى اقدامات فراوانى در آن كشور به چشم مى خورد؛ مثلاً در چند دانشگاه دولتى، رشته حديث شناسى و علوم حديث داير است. ^۲ همچنين در چند كشور اسلامى، دانش حديث و معارف حديث آن قدر توسعه يافته است كه لزوما بايد در دانش هاى مختلف حديث، مثل رجال و درايه، نشريه تخصصى تأسيس شود. از اين رو، مسئولان مراكز آموزشى و پژوهشى حديث در برنامه ريزى هاى آموزشى و پژوهشى، به تخصصى تر شدن دانش ها و معارف حديث بايد عنايت نمايند.

1. معرفى كلى

نشريه پژوهش هاى حديث، نيم سالانه اى علمى و بين المللى است كه هر سال دو بار منتشر مى شود و مطالب آن توسط متخصص هاى علوم و معارف حديث تأليف و زيرنظر متخصصان همان علوم