نتايج تحقيق

بررسى آرا و ديدگاه هاى علامه طباطبايى در تفسير الميزان درباره روايات تفسيرى ما را به نتايج زير رهنمون مى سازد:
1 . در تعارض مابين قرآن و اخبار، قرآن اصالت دارد و روايات همواره بايد با قرآن سنجيده شوند.
2 . نقد متن، موسوم به نقد تحليلى نسبت به نقد سندى از اولويت بيشترى برخوردار است.
3 . بسيارى از روايات مربوط به سبب نزول آيات چندان مورد اعتماد نيستند. و اساسا مقاصد عالى قرآن مجيد ـ كه معارفى جهانى و هميشگى اند در استفاده خود از آيات قرآن نيازى قابل توجه، يا هيچ نيازى به روايات اسباب نزول ندارند.
4 . اخبار و احاديثى كه در آنها آياتى از قرآن بر ائمه و اهل بيت عليه السلام تطبيق داده شده است، از قبيل تفسير آيات نيست و تنها يكى از مصاديق آيه، البته كامل ترين مصداق، را بر مى شمرد و اصطلاحا «جرى» و «انطباق» نام دارد.
5 . جعل، تحريف و نقل به معنا در تعدادى از روايات تفسيرى راه يافته است.
6 . اجتهاد و اشتباه راويان در برخى روايات غير قابل انكار است.
7 . از قرآن، عقل سليم، تاريخ قطعى و قطعيات علمى مى توان در نقد روايات تفسيرى بهره برد.
8 . لازم است روايات اسراييلى (آراى يهود و نصارا در روايات اسلامى)مورد نقد و بررسى دقيق و موشكافانه قرار بگيرند.
9 . روايات صحابه و تابعان فى نفسه فاقد حجيت اند.
10 . بعضى از روايات تفسيرى در قالب تمثيل بيان شده اند.

كتابنامه

ـ اخبار و آثار ساختگى، هاشم المعروف الحسنى، حسن صابرى، مشهد : آستان قدس رضوى: 1372 ش.
ـ اصول الكافى، محمّد بن يعقوب بن اسحاق الكلينى ، بيروت : دار صعب .
ـ اضواء على السنه المحمديه، محمود ابو ريه، قم: موسسه انصاريان، 1413 ق.
ـ الاتقان في علوم القرآن، جلال الدين سيوطى، لبنان: دار الكتب العلميه، 1407 ق
ـ تحف العقول، حسن بن على بن الحسن شعبه الحرانى، تهران : موسسه النشر الاسلامى، 1363 ش.