مِن عِبَادِكَ ، وَ عَجَّتْ إلَيْكَ مِنهُم عَجِيجُ الضَّجِيجِ بِالدُّعَاءِ فِى بِلادِك ¹
. و هر سرى را از آرزويى است كه كشيده است او را به سوى تو در حالت احتياج ، و هر دلى را ترسى است كه واگذاشته است او را خوف منع نمودن تو در هنگام اهتياج ² ، وَ لِكُلٍّ أمَلٌ قَد سَاقَ صَاحِبَهُ إلَيكَ مُحتاجاً ، و قَلْبٌ تَرَكَهُ وَجِيبُ ³ خَوفِ الْمَنْعِ مِنكَ مُهْتَاجاً ⁴ . ⁵ و تويى آن سؤال كرده شده كه هيچ حاجتى در نزد تو روسياه نمى شود و هيچ مهمانى در مضيف احسانت قرين نقصان نمى گردد ، وَ أَنْتَ الْمَسْؤُولُ الّتي لا تَسْوَدُّ لَدَيْهِ وُجُوهُ الْمَطَالِبِ ، ولَمْ تروا ⁶ بِنَزِيلِهِ قَطِيعَاتُ ⁷ الْمَعَاطِب ⁸ . الهى ! چگونه از كرم تو نا اميد گردم و حال آن كه تو كريمى ؟ و چگونه از فضل تو مأيوس باشم و حال آن كه تو رحيمى ؟
حَاشَا لِمَجْدِكَ أنْ تُقَنِّطَ عَاصِياًالفَضْلُ أجْزَلُ وَ الْمَوَاهِبُ أوْسَعُ
اللّهُمَّ إِنِّي أَسْأَ لُكَ بِما أَنْتَ فِيهِ مِنَ الشَّأْنِ وَالْجَبَرُوتِ وَأَسْأَ لُكَ بِكُلِّ شَأْنٍ وَحْدَهُ وَجَبَرُوتٍ وَحْدَها .
اى خداوند آسمان و زمينآفريننده بهشت برين
اى كه بر درگهت شهان سودهوقت حاجت به روى خاك جبين
اى مطيع تو هر چه غير از توهست موجود لا على التعيين
به درستى ⁹ كه اين بنده مسكين و عبد مستكين سؤال مى نمايم تو را به حقّ آن صفاتى كه تو در ميان آن صفات معروفى ، از آفريدن موجودات و باقى داشتن ممكنات و هلاك نمودن و نجات دادن بندگان و محروم نمودن و بخشش فرمودن به