اى خداوند مهر و ماه ! و اى برافرازنده اين نيلوفرى خرگاه ! اى پروردگار خبير و لطيف ! و اى آفريننده قوى و ضعيف ! اى نگارنده نقوش دلايل توحيد در الواح انفس و آفاق ! و اى مسلَّم به يگانگى در نزد اصحاب خلاف و ارباب وفاق! به درستى كه اين بنده مسكين و اين عبد مستكين سؤال مى نمايم تو را ـ اى مولاى كريم و اى آقاى ^۱ رحيم ـ به حق قول صواب و لطيفه خطاب تو ، كه عوالم قلوب اولى الالباب [ را ]مانند آفتاب جهانتاب روشنى بخشيده ، و مجامع مسامع اولى العرفان را چون اختر درخشان و ماه تابان نورانى گردانيده ، يا سؤال نماينده ام تو را به حق مظهر كلمات و منظر آيات تو ، به راضى ترين آن مظاهر ، وخوشنودترين آن مناظر مصنوعه تو از تو ، و حال آن كه كل مظاهر كلمات و مناظر آيات تو از تو راضى و خوشنودند . خداوندا ! به درستى كه من سؤال مى كنم تو را به حق هر مظهر كلام و هر منظر انعام تو كه از جمله آنهاست مظهر اتم و مظهر اسم اعظم ، صفى اللّه حبيب اللّه شفيع المذنبين خاتم النبيين ، بشير و نذير مكرَّم ، رؤوف رحيم معظَّم ، عالية الغايات نهاية النهايات ، سيد امين فيض العالمين ، ابو المكارم و الفضايل والنصر والظفر ، محمد بن عبداللّه صلى الله عليه و آله .