و ثناى خود لايق ، بيانى با اعتقاد ثابت جازم موافق و مطابق ، وَبَلِّغْ بِإيماني أكْمَلَ^۱الإيمانِ ، وَاجْعَلْ يَقِيني أَفْضَلَ الإيقَانِ ، وَانْتَهِ بِنِيَّتِي إلى أَحْسَنِ النِّيَّاتِ ، وَبِعَمَلي إلى أَحْسَنِ الأَعْمَالِ^۲إنَّكَ جَوَادٌ كَرِيمٌ ، وَبِعِبَادِكَ رَؤُوفٌ رَحِيمٌ .

فصل سيّم : در شرح فقره ثالثه از دعاى شريف

و آن نيز مشتمل است بر مناجاتى ، و دو تزيين ، و يك طلب :

مناجات

الهى ! سوى اين مسكين نظر كنبر او رحمى در اين وقت سحر كن
در اين وقت سحر يك دم ز احسانز احسان خود او را بهره ور كن
سحر وقت دعاى بندگان استدعاى بندگان را با اثر كن
ره طاعت به ما بنما و ما رابه راه طاعت خود ره سپر كن
بده توفيق طاعت جملگى رابه سوى جملگى يا رب نظر كن
هميشه كرده اى بر ما ترحمترحم را خدايا بيشتر كن
دلى ده طالب نقد محبّتمحبّت را بر آن دل جلوه گر كن
چه خود شوريده اش كردى الهى !دل شوريده را شوريده تر كن
پياپى از سحاب خوف و خشيترخ ما را ز اشك ديده تر كن
به سوى خويش مايل ساز ما راز دنيا ميل ما را ريشه بر كن
در آن ساعت كه وقت رفتن آيدتو خود رحمى بر اين خونين جگر كن
مرا از فضل خود در وقت رفتنفداى مقدم خير البشر كن
اميرالمؤمنين را اندر آن حالز حال بنده مسكين خبر كن
بگو با آن شه ملك شفاعتكه اينك بر غلام خود گذر كن
اللّهُمَّ إِنِّي [ أَسْأَلُكَ ] مِنْ جَلالِكَ بِأَجَلِّهِ وَكُلُّ جَلالِكَ جَلِيلٌ، اللّهُمَّ إِنِّي أَسْأَ لُكَ بِجَلالِكَ كُلِّهِ .
خداوندا ! به درستى كه من سؤال مى كنم تو را به حقّ عظمت و جلال و بزرگوارى لا يزال تو ؛ يا سؤال مى كنم تو را در حالتى كه رو كننده ام به سوى درگاه تو ـ اى قادر متعال ـ از راه بزرگى و جلال تو كه كوچك است در نزد آن بزرگى ، بزرگىِ هر بزرگى ، و حقير است در جنب آن جلالت ، جلالتِ هر جليلى . قسم دهنده ام تو را به مظهرى كه جلال تو در آن ظاهرتر و عظمت تو در آن نماينده تر است و حال آن كه همه مظاهر جلال تو جليل و همه مزاياى بزرگوارى تو جميل است . خداوندا ! به درستى كه من سؤال مى كنم از تو به حقّ كل مظاهر جليل و مزاياى جميله تو ، و از جمله آنهاست كرسى و عرش برين و اطباق آسمان ها و اقطار زمين و ماه و خورشيد و ستارگان و جبرئيل و ميكائيل و فرشتگان و درياها و كوهها و درختان و حيوانات و جنّيان و آدميان كه همه به طفيل وجود شريف و عنصر لطيف سيّد كاينات و خلاصه موجودات ـ عليه وعلى آلِه الطيّبين الطاهرين آلاف الصلاة والتحيّات ـ موجود گرديده .