ندارد . در خبر است كه : «هر كه خواهد كه از آتش دوزخ خلاص يابد ^۱ و به كرامت بهشت رسد ، با خلق همان كند كه دوست دارد كه با ^۲ او آن كنند» .
يازدهم آن كه مبادرت در اصلاح ذات البين بر خود لازم داند و تأخير در فصل ^۳ حكومت مسلمانان روا ندارد كه آن منتج فساد بود . در خبر است كه حضرت فرمود كه: خبر كنم شما را از عملى ^۴ كه آن بهتر از روزه و نماز و صدقه باشد؟ گفتند اصحاب كه: بلى . فرمود كه: صلح كردن ميان دو مسلمان .
دوازدهم آن كه در استكشاف ^۵ گناه مسلمانان سعى نكند و به هر زلّتى رعاياى ضعيف را نرنجاند و از هفوات خلق به قدر امكان تجاوز كند و عيب هاى خلق را پوشيده دارد . در خبر است كه هر كه گناه و عيب مسلمانى را بپوشد ، خداى عزّوجل ، گناهان او را در دنيا و آخرت پوشيده دارد .
سيزدهم آن كه به ارتكاب شبهات ، خلق را بر معاصى دلير نسازد و به جهت رفع رتبت از مواضع تهمت احتراز كند و اگر احيانا به معصيتى مبتلا گردد ، آن را مستور و پوشيده دارد ؛ ^۶ چه عامه خلق در صلاح و فساد ، تابع حاكم اند و از ملاحظه صلاح او به صلاح گرايند و از مطالعه فساد او در فساد افزايند و آن گناهان همه به ديوان او باز گردد ؛ چنانچه رسول عليه السلام فرمود كه: «هر كه رسم نيك بنهد ، ثواب آن او را بود و ثواب هر كه بدان رسم عمل كند و هر كه رسم بد بنهد ^۷ وبال آن بدى و وبال هر كه بدان كار كند ، در ديوان او ^۸ ثبت كنند» . ^۹
چهاردهم آن كه چون قضاى حاجات مسلمانان به كلمه شفاعت حاكم موقوف بود ، به شفاعت ، آن مهم كفايت كند و اهمال آن روا ندارد و از خاصيّت حكومت يكى آن است كه بسيار كارهاى خطير و مهمّات بزرگ به يك سخن ايشان كفايت شود و