۱۴۲.صَلاحُ الإنْسَانِ فِي حِفْظِ اللِّسَانِ .

۰.صلاح آدمى در نگاه داشتن زبان است .

مرد بيهوده گو ميانه خلق
در زبانش بلاى جان باشد
آدمى را صلاح دنيى و دين
در نگهدارى زبان باشد

۱۴۳.صَاحِبِ الأخْيَارَ تَأمَنِ الأشْرَارَ .

۰.مصاحبت كن بانيكان تا ايمن باشى از بدان .

دوستدار همه نكويان باش
هستى ار در طريق دين ، مؤمن
زان كه هر كس كه يار نيكان شد
از بدى ها تمام گشت ايمن

۱۴۴.وَمِنْ كَلامِهِ : صُمْتُ الجَاهِلِ سِتْرُهُ .

۰.و از كلام اوست : خاموشى جاهل ، ستر اوست .

جاهل اندر سخن بكرد غلو
خامشى كرد پرده پوشى او
عاقلان را دليل ، گفتِ نكوست
ستر جاهل بُود خموشى او

۱۴۵.وَقَالَ : صِلِ الأرْحَامَ يَكْثُرْ حَشْمُكَ .

۰.وگفت : پيوند كن با خويشان تا بسيار شود حشمت تو .

نشود خويش با تو بيگانه
كى شود با تو آشنا هشدار^۱!
تو به خويشان خويش كن پيوند
تا شود قدر و حشمتت بسيار