۱۲۹.شَمَّةٌ مِنَ الْمَعْرِفَةِ خَيْرٌ مِنْ كَثِيْرِ الْعَمَلِ .
۰.اندكى از معرفت ، بهتر است از بسيارى عمل .
هر كه بى معرفت كند عملى
ننمايد از او خوش آن كردار
اندكى معرفت تو را بهتر
از فراوان عمل تو را بسيار
۱۳۰.وَمِنْ كَلامِهِ : شَيْبُكَ نَاعِيْكَ .
۰.و از كلام اوست : پيرى تو خبر دهنده مرگ است .
هست موى سفيد ، پيك اجل
شاخ كهنه فسرده سازد برگ
دل مَنهِ بر جهان ، چو پير شدى
پيرى تو خبر دهد از مرگ
۱۳۱.شِفاءُ الجَنانِ قِرائةُ القُرْآنِ .
۰.شفاى دلها خواندن قرآن است .
دائمت دل صحيح و شاد بُود
گر مصاحب شوى به قرآن خوان
چون شفاى دل است مؤمن را
ز نواى قرائت قرآن
۱۳۲.شَحِيْحٌ غَنِيٌّ أفْقَرُ مِنْ سَخِيٍ فَقِيْرٍ .
۰.بخيل مالدار درويش تر است از سخى درويش .
هر بخيلى كه مالدار بُود
هست درويش تر به صد پايه
زان سخى كو بُود بسى درويش
چون سخاوت وُرا بود مايه
۱۳۳.شَرْطُ الأُلْفَةِ تَرْكُ الْكُلْفَةِ .
۰.شرط الفت ، ترك تكلّف كردن است .
همچو خلقان مجوى عادت و رسم
كى تكلّف بُود تصوّف را
شرط الفت گرفتن است اوّل
ترك كردن همه تكلّف را