۱۱۷.سُوءُ الْخُلْقِ وَحْشَةٌ لا خَلاَصَ فِيْهَا .

۰.بدى خُلق ، وحشتى است كه خلاصى نيست در او .

هر كه خُلقش نكو بود بر من
با هزاران گناه ، عاصى نيست
خُلق بد وحشتى بود كه از او
مرد را هيچ گه خلاصى نيست

۱۱۸.وَقَالَ : سِيْرَةُ الْمَرْءِ تُنْبِى ءُ عَنْ ^۱ سَرِيرَتِهِ .

۰.و گفت : سيرت مرد ، خبر مى دهد از اصل او .

هر كه را اصل و نسل پاك بُود
هست نيكو خصال و نيك^۲سِيَر
خود محقّق شده ست اين كه دهد
سيرت مرد ز اصل مرد ، خبر

۱۱۹.سَلاَمَةُ الإنْسَانِ في حِفْظِ اللِّسانِ .

۰.سلامتى آدمى در نگاه داشتن زبان است .

از زبان در بلا بُود همه كس
كار تن را زبان تَبَه دارد
به سلامت بُود ز آفت ها
آدمى گر زبان نگه دارد

۱۲۰.سُكُوتُ اللِّسَانِ سَلاَمَةُ الإنْسَانِ .

۰.خاموشى زبان ، سلامتى آدمى است .

جاودان خواهى ار سلامت نفس
ساز خامش زبان خود به دهان
كآدمى را سلامتى تن است^۳
اى برادر ، ز خامشى زبان