۵۹.وَمِنْ كَلامِهِ : حُسْنُ الخُلْقِ غَنِيْمَةٌ .

۰.و از كلام اوست : نيكويى خُلق ، غنيمت است .

آدمى نيست هر كه كج خُلق است
گر چه در حُسن ، چون پرى نيكوست
خُلق نيكو گزين زهر چه بُود
نيك خُلقى غنيمت است اى دوست

۶۰.ومن كلامه : حِدَّةُ المَرْءِ تُهْلِكُهُ .

۰.و از كلام اوست : تندى مرد ، هلاك كند او را .

هر كه را كارِ مشكل آيد پيش
اندر آن بايدش تأمّل كرد
كى به تعجيل ، كار آيد راست؟
در هلاك اوفتد ز تندى مرد

۶۱.حَرُمَ الْوَفَاءُ عَلَى مَنْ لاَ أصْلَ لَهُ .

۰.حرام است وفا بر آن كس كه نيست اصلْ او را .

تو وفا و مروّت و مردى
ز كسى جو كه اصل دارد و نسل
كه وفا بر كسى حرام بُود
كه قصورى بُود ورا در اصل

۶۲.وَ مِنْ كَلامِهِ : حِرْفَةُ الْمَرْءِ كَنْزُهُ .

۰.و از كلام اوست : پيشه مرد ، گنج اوست .

مرد بى پيشه از جفاى فلك
كز وطن دور ماند ، در رنج است
ور بُود پيشه اش ، بُود خوش حال
مرد را پيشه بهتر از گنج است

۶۳.وَ مِنْ كَلامِهِ : خَفِ اللّهَ تَأمَنْ غَيْرَهُ .

۰.و از كلام اوست : بترس از خدا تا ايمن شوى از غير او .

مرد بايد كه ترسناك بُود
تا حق از فتنه باشدش ضامن
از خداوند ذوالجلال بترس
تا كه از غير او شوى ايمن