1.فضل اللّه بن على الحسينى الراوندى / ابن هبة اللّه ، ضياء الدين أبو الرضا ؛ صاحب تصانيف جليله . وى تا ۵۴۸ در قيد حيات بوده و در كاشان مدرسه اى عظيم داشته است . نگر : الثقات العيون ، ص ۲۱۸ . عماد كاتب اصفهانى ، وى را زيارت كرده و درباره او پسرش در خريدة القصر و جريدة العصر گزارش مى دهد . شيخ منتجب الدين رازى هم او را زيارت كرده و بعضى از آثار وى را بر خودش خوانده است (نگر : الفهرست ، تحقيق محدّث ، ص ۹۶) .

2.عماد الدين أبى الصمصام ذى الفقار بن سعيد الحسينى / ظاهرا در ضبط نام اين عالمِ دينْ ورزِ امامى بر قلم كاتب يا نويسنده مناقب الفضلاء سهوى رفته و ضبط درست آن همان باشد كه شيخ منتجب الدين آورده : «السيّد عماد الدّين ابو صمصام ذو الفقار بن محمّد بن معبد الحسنى المروزى» (الفهرست ، تحقيق محدّث ، ص ۶۲) . شيخ منتجب جاى ديگرى كه او را ياد كرده ، نام پدرش را انداخته و « . . . ذو الفقار بن معبد الحسنى . . .» گفته (همان ، ص ۴۲ ؛ نيز سنج : أمل الآمل ، ص ۱۱۶) كه ظاهرا از باب نسبت نواده به نيا ، كه ميان قدما معمول بوده بلا اشكال باشد وشايد علّت نبود نام پدرش در مناقب الفضلاء هم پيش از صورت محرّف نام نيا ، همين باشد ـ والعلم عند اللّه .

3.جعفر بن محمّد بن قولويه / به شيوه قدما در ضبط نامش اختصارى به كار بسته شده . كامل آن چُنين است : ابو القاسم جعفر بن محمّد بن جعفر بن موسى قولُويَه . وى از ثقاتِ اماميّه و اجلاّء ايشان در حديث و فقه است و آثار فراوان قلمى كرده . (سنج : رجال النجاشى ، تحقيق الشبيرى الزنجانى ، ص ۱۲۳ و ۱۲۴) . علاّمه او را توثيق كرده و ستوده (نگر : أمل الآمل ، ج ۲ ، ص ۵۶) .