اين جا آورده، از تفسير الطبرى گرفته است.
مرحوم طبرسى، در اين جا، از عبارت شيخ طوسى كه مى گويد: «و قال أبوجعفر...»، هم فهميده است كه اين قول خود أبوجعفر است و هم فهميده است كه مقصود از أبوجعفر امام محمّد باقر است. و بدين گونه يك حديث خيالى ديگر منسوب به امام باقر(ع) پديد آمده است.
و صاحب نورالثقلين، در تفسير سوره توبه، عبارت مجمع البيان را به شماره 299 به عنوان حديث امام باقر(ع) آورده است. و نيز صاحب الميزان، در ج 9، ص 405 چاپ آخوندى، عبارت مجمع البيان را در بحث روايى به عنوان روايت منقول از امام محمّد باقر(ع) آورده و بدين صورت باز هم اشتباه از مجمع البيان به تفسير نورالثّقلين و الميزان منتقل شده است، و گمان مى رود در سراسر تفسير قرآن هر جا طبرسى أبوجعفر طبرى را با أبوجعفر باقر(ع) اشتباه كرده است ،عبارت مجمع البيان در تفسير نورالثقلين و الميزان به عنوان حديث امام محمّد باقر(ع) نقل شده است.

دفاع ما

در تفسير على بن ابراهيم قمى، ج 1، ص 303 شأن نزول آيه، آن گونه كه در التبيان به أبوجعفر عليه السلام نسبت داده، آمده است و بسيار به ذهن مى آيد كه اين روايت از امام باقر(ع) باشد؛ چرا كه در حدود دو صفحه قبل، يعنى ص 301 چنين سندى آمده است:
قال حدّثنى أبي، عن ابن أبي عمير، عن أبي بصير، عن أبي جعفر(ع) قال....
و پس از چهار سطر، مجدداً اين سند مى آيد:
احمد بن الحسن التاجر قال حدّثنا الحسن بن على بن عثمان الصوفى قال حدّثنا زكريا بن محمّد، عن محمّد بن على، عن جعفر بن محمّد عليهما السلام قال....
و در پايان همين صفحه، پس از ده سطر آمده است:
و في رواية أبي الجارود عن أبي جعفر عليه السلام....
آن گاه در نيم صفحه بعد مى نويسد:
قال على بن ابرهيم....
و سپس پس از يك صفحه مى نويسد:
و قوله و آخرون اعترفوا...، نزلت في أبي لبابة بن عبدالمنذر و كان رسول اللّه(ص) لما حاصر بنى قريظة....
همان گونه كه مشاهده مى كنيد، آنچه در تفسير على بن ابراهيم در ارتباط با شأن نزول آيه