حديث نقل كرد. ابن جوزى از او سماع حديث كرد و شرح حال وى را در ضمن شيوخش باز گفت. ^۱ (ص 603 ـ 604)
(79) 9. فتون دختر ابوغالب بن مسعود حبوسى بغدادى (م 595 ق).
حديث را از ابوالقاسم عبدالله بن احمد بن يوسف سماع كرد و بدان حديث نمود. ^۲ (ص605)
(80) 10. فخرالنساء ام الحياء، فرحة دختر ابوصالح قراطاش بن طُنطاش (م 598ق).
حديث را از حافظ ابوالقاسم اسماعيل بن احمد سمرقندى سماع كرد و از مسموعات خود حديث نمود. منذرى در التكمله گويد: او اهل حديث بود و به ما اجازه روايت داد.
در بغداد از دنيا رفت و همانجا مدفون شد. ^۳ (ص 605 ـ 606)

ايران

(81) 11. بلقيس دختر سليمان بن احمد الطوسى (517 ـ 592ق).
در اصفهان زاده شد و در آنجا رشد كرد. از فاطمه جوزدانى، سعيد بن ابى الرجاء و حسين بن عبدالملك سماع حديث كرد.
گروهى از وى سماع حديث كردند و يوسف بن خليل و ديگران از او حديث نقل كردند. ^۴ (ص 467)
(82) 12. رابعة دختر محمود بن عبدالواحد بن محمد، ام المغيث اصفهانى(507ق).
وى عمه ابو نصر محمود بن فضل و زنى دانشمند، صالح و صادق بود. او از سعيد بن احمد عيار، احمد بن فضل باطرقانى، عايشه دختر حسن وركانى حديث شنيد و محمد بن ناصر و عمر بن ظفر مغازى از وى روايت كرده اند.
عبدالوهاب المناطى و ابو منصور جواليقى از او سماع حديث كرده اند. وى به هنگام سفر به حج وارد بغداد شد. ^۵ (ص 505)
(83) 13. زينب معروف به حره دختر ابوالقاسم بن عبدالرحمن بن حسن بن احمد بن سهل بن احمد عبدوس الجرجانى النيسابورى (524 ـ 615ق).
زنى دانشمند بود و گروهى از بزرگان انديشه را درك نمود و از آنان روايت كرد و اجازه حديث گرفت.