هستى; و در تقسيم بالسويه, بهترين فردى; و در قضاوت, داناترين هستى; و در مزيّت و برترى در قيامت, از همه بالاترى». واللّه أعلم. ۱
به طورى كه مشاهده مى شود, سيوطى در اين جا نيز در سخن ابن جوزى تشكيك مى كند و طريق ديگرى را براى نقل حديثِ ابن جوزى انتخاب مى كند و در پايان , باز هم مى گويد: «واللّه أعلم».
حديث صدّيق و فاروق بودن على(ع)
۰.سيوطى با حذف برخى راويان از سند, حديث چهارم را از كتاب الموضوعات, چنين نقل مى كند:حدّثنا عبّاد بن يعقوب, حدّثنا ابن هاشم, حدّثنا محمد بن عبيداللّه بن أبى رافع, عن أبيه, عن جدّه أبى رافع, عن أبى ذرٍّ, عن النبيّ(ص) أنّه قال لعلى بن أبى طالب: «أنت أوّل من آمن بى, و أنت أوّل من يصافحنى يوم القيامة, و أنت الصديق الأكبر, و أنت الفاروق تفرّق بين الحق و الباطل, و أنت يعسوب المؤمنين و المال يعسوب الكفّار». ۲
سيوطى, سپس قضاوت ابن جوزى را نقل مى كند كه گفته است: «محمد بن عبيداللّه, چيزى نيست و عبّاد, متروك است» و در مقام نقد مى گويد:
حافظ ابن حجر [در مجمع الزوائد] در زوائد بزّار مى گويد: «اين سند, سست است و محمد بن عبيداللّه, متّهم [به وضع] است و عبّاد, از بزرگانِ رافضيان است; اگرچه در حديثْ بسيار راستگوست». واللّه أعلم. ۳
به طورى كه مشهود است, سيوطى آراى ديگران را كه در تناقض با ديدگاه هاى ابن جوزى است, مطرح مى كند و تصريح ابن حجر را بر صدوق (بسيار راستگو) بودنِ
1.اللئالى المصنوعة, ج۱, ص۲۹۶.
2.همان, ص۲۹۷.
3.همان جا.
