بحارالأنوار در ميان كتب روايى بى نظير بوده و جز در باب احاديث فقهى -كه وسائل الشيعة و جامع احاديث الشيعة در آن موضوع ممتازند در ساير ابواب مانندى ندارد.
نويسنده محترم كتاب مشرعة بحارالأنوار بر آن شده است تا با نوشتن اين كتاب، طريقى براى دستيابى صحيح به احاديث بحارالأنوار (درياهاى نور) بنماياند و علاقه مندان را از غرق شدن و هلاكت در گردابهاى آن درياها برهاند.
وى در پى آن بوده تا روايات صحيح را از سقيم باز شناسد و راه براى دسترسى بدانها سهل نمايد. او در اين رابطه در مقدمه كتاب توضيحاتى را ارائه نموده كه ياد كرد آنها مفيد خواهد بود.
1. در شناخت روايات بحارالأنوار از قواعد رجالى كتاب بحوث فى علم الرجال خود على الخصوص چاپ چهارم آن بهره گرفته است.
2. در هر باب به روايات صحيح اشاره شده و شماره آنها ذكر شده است. نويسنده، عدم ذكر شماره ساير روايات را به خاطر غير معتبر بودن آنها دانسته است.
3. اينكه شماره روايتى را ذكر نمى نمايد و آن را غير معتبر مى شمارد، نه به خاطر احراز ضعف بعضى از راويان يا جهالتشان است، بلكه به دليل جهل مؤلف نسبت به احوال آنها و عدم احراز وثاقتشان در كتب رجالى است. در كتب رجالى به ذكر روات كتب اربعه اكتفا شده و لذا از روات ساير كتب روايى ذكرى به ميان نيامده است.
4. برخى از روايات بحارالأنوار اسانيد غير معتبرى دارند، لذا به عدم اعتبارشان حكم شده است، در حالى كه ممكن است در يكى از كتب چهارگانه اى كه علامه مجلسى روايت را از آن اخذ نكرده است، سند معتبرى داشته باشد.
5. اكثر روايات منقول در بحارالأنوار از حيث سندى غير معتبر است و دليل نقل آنها روش محدثان بزرگوار پيشين حتى صاحبان كتب معتبر در جمع آورى روايات است. بدين معنا كه هيچ كتاب روايى يافت نمى شود كه تمامى روايات آن صحيح باشد و اگر مؤلفى چنين ادعايى كند، فقط ناشى از اجتهاد شخص اوست.