* الحكيم الترمذى و منهجه في نوادر الأصول

الدكتوره رجاء مصطفى جزيّن، دارال آفاق العربيه، القاهرة، چاپ اوّل، 1419ق/ 1998 م.
بخش اول كتاب، كه چهار فصل در را در خود جاى داده است، به زندگى ترمذى و اوضاع زمان وى و نيز اساتيد و شاگردان، انديشه ها و جايگاه علمى حكيم ترمذى پرداخته و تأليفات پُرشمار او را نام مى برد.
در بخش دوم: ابتدا جايگاه محدِّث بودن حكيم ترمذى را شناسايى و معرّفى مى كند، و در ادامه به كتاب الأمثال من القرآن و السنة پرداخته و احاديث آن را تخريج مى نمايد. كه در تخريج احاديث اين كتاب، آنها را به چهار گروه زيرتقسيم كرده است:
1. احاديث صحيحة
2. احاديث حسن
3. احاديث ضعيف
4. احاديثى كه تنها از طريق ترمذى روايت شده است.
در ادامه به تخريج احاديث مهم ترين كتاب حديثى ترمذى يعنى نوادر الاصول في معرفة اخبار الرسول همت گماشته، آنها را به پنج گروه تقسيم مى كند:
1. احاديث صحيح
2. احاديث حسن
3. احاديث ضعيف
4. احاديثى كه درجه آنها را به دست نياورده
5. احاديثى كه تخريج آنها برايش ميسّر نشده است.

* منهج دراسة الأسانيد و الحكم عليها - ويليه دراسة في تخريج الأحاديث

الدكتور وليد بن حسن العانى، دارالنفائس، اردن - عمان، چاپ اول، 1418ق/ 1997م.
اين كتاب، منهج شناسى كتب سته اهل سنت را طبق روش «ابن حجر» در تقريب التهذيب بيان داشته است.
ابن حجر براى ارزش گذارى رواة، دوازده مرتبه بر شمرده است. كه آقاى دكتر «وليد بن حسن العانى» در اين كتاب آنها را بازيابى نموده، و حكم هر مرتبه را مشخص كرده است، چون ابن حجر فقط به بيان مراتب اكتفا نموده است.
مراتب رواة نزد ابن حجر:
1. صحابه
2. كسانى كه تأكيد بر مدحشان شده (أوثق الناس، ثقة ثقة، ثقة حافظ)
3. كسانى كه يك صفت مرجِّح دارند (ثقة، متقن، ثبت، عدل)
4. كمى پايين تر از درجه سوم (صدوق، لا بأس به، ليس به بأس)
5. كمى پايين تر از درجه چهارم (صدوق سيّى ء الحفظ، صدوق يهم، له اوهام، يخطى ء، تغيّر ب آخره) و نيز مواردى مثل (تشيّع، قدر، نصب، ارجاء، تجهّم)
6. كسانى كه حديث كمى دارند و ثابت نشده كه متروك الحديث بوده اند (مقبول حيث يتابع)
7. كسانى كه بيشتر از يك حديث دارند و توثيق نشده اند (مستور، مجهول الحال)
8. كسانى كه توثيق نشده اند و در مورد آنها اطلاق ضعيف شده است (ضعيف)
9. كسانى كه از آنها فقط يك حديث روايت شده و توثيق نشده اند (مجهول)
10. كسانى كه توثيق نشده و به نقصى تضعيف شده اند (متروك، متروك الحديث، واهى الحديث، ساقط)
11. كسانى كه به دروغ متهم شده اند.
12. كسانى كه به نام دروغگو يا واضع نام برده شده اند.