و فرموده است:
اى مؤمنان، اگر از خداوند پروا كنيد، براى شما (پديده اى) جدا كننده حق از باطل پديد آورد.۱
بدين ترتيب، خداوند اين نور و قدرت تميز بين حق و باطل را به واسطه تقوا به بندگان خود مى بخشد.
خداوند مى فرمايد:
آيا كسى كه مرده بود و زنده اش كرديم و نورى به او بخشيديم كه در پرتو آن در ميان مردم راه مى رود، همانند كسى است كه گويى گرفتار ظلمات است و از آن بيرون آمدنى نيست؟ بدين سان در چشم كافران كردارشان آراسته شده است.۲
اين نور كه خداوند در دل هر بنده اى كه او را دوست داشته باشد قرار مى دهد و نيكان در زندگى و سير و سلوك خود از آن بهره مى گيرند، همان معرفت و شناخت خداوند است.
منابع معرفت
امام صادق(ع) در اين حديث براى عنوان بصرى سه منبع معرفت را برمى شمارد:
1 . در وجود خود به دنبال حقيقت عبوديت باش.
2 . با به كاربستن علم، آن را بجوى.
3 . از خدا طلب فهم كن تا تو را بفهماند.
اكنون به همين ترتيب به شرح اين سه منبع مى پردازيم:
منبع اول، جستجوى حقيقت عبوديت در وجود خود
انسان با شناخت خداوند، شناخت خود و شناخت رابطه بين خود و خدا، مى تواند
1.سوره انفال، آيه ۲۹: يا ايها الذين آمنوا ان تتقوا الله يجعل لكم فرقاناً.
2.سوره انعام، آيه ۱۲۲: أو من كان ميتاً فأحييناه و جعلنا له نوراً يمشى به في الناس كمن مثله في الظلمات ليس بخارج منها كذلك زين للكافرين ما كانوا يعملون.
