كامل نمودن اين كار, موفّق بدارد و آن را در پيشگاه با كرامتش خالص قرار دهد و آن را براى من و فرزندانم و برادران مؤمنم سودمند سازد, كه اوست بهترين توفيق دهنده و مددكار.

پس از اين پيش گفتار, مؤلف به مقدمه اى مفصّل در دو جلد (865ص) پرداخته و آن را در نُه بخش تنظيم كرده و هر قسمت را «فائده» ناميده است, بدين شرح:
فايده اوّل, به شيوه و روش مؤلف در تأليف اين كتاب اشاره دارد و شامل اين موارد است:
الف. تذكّر اين نكته كه اسانيد حديث, همان گونه است كه مشايخ روايى متذّكر شده اند. همچنين به مواردى كه كلينى(ره) سند را به جهت بودن آن در حديث قبلى حذف كرده, تصريح شده است.
ب. تذكر اين كه در كتاب حاضر, بسيار اتّفاق مى افتد كه عنوان هايى با هم متنافى و متدافع اند و اين تنافى و تدافع, به معناى عقيده مؤلف نيست. به تعبير ديگر,عنوانى كه مؤلف براى بابْ انتخاب كرده, به معناى فتواى مؤلف نيست, مثل عناوين «وسائل» كه مستفاد از فتواى صاحب وسائل تلقّى مى شود.
ج. در پايان بحث از هر خبر, احكام شرعى اى كه از آن استخراج مى شود, آمده است.
د. در بخشى از اين فايده, مؤلف به رمزهايى كه در كتاب آورده, اشاره مى كند. براى مثال آورده كه: رمز «كا» براى «الكافى» و «يب» براى التهذيب.
هـ: در اين بند, مؤلف تذكّر مى دهد كه در بحث هاى رجالى كتاب (چون كتاب هاى متعدّد رجالى در اختيار نداشته) از يكى دو كتاب رجالى, به واسطه نقل كرده است.
فايده دوم, در بيان حال اسانيد كتب اربعه و اختلاف طريقه مشايخ ثلاثه (كلينى, صدوق و شيخ طوسى) در نحوه تدوين كتب اربعه است و اين كه هر يك از