بن على ابراهيم, ملقّب به ابوسمينه, ضعيف است. ^۱
علامه مامقانى مى گويد كه فضل بن شادان در يكى از كتاب هايش مى گويد:
كذّابين مشهور, چهارتن اند: ابوالخطّاب, يونس بن ظبيان, يزيد صايع (يا صايغ), و ابو سمينه كه معروف ترين آنهاست. ^۲
علامه حلّى در خلاصة الأقوال گويد:
محمد بن على بن ابراهيم… يلقب أبا سمينة, ضعيف جداً فاسد الاعتقاد لا يعتمد فى شىء… وكان كذّاباً شهيراً فى الارتفاع لا يلتفت اليه و لا يكتب حديثه. روى المفيد كتبه الاّ ما كان فيها من تخليط أو غلوّ أو تدليس أو ينفرد به و لا يعرف من غير طريقه. ^۳
علامه مامقانى در يك جمع بندى درباره او گويد:
و كيف كان فالرجل مسلّم الضَّعْف. ^۴
برخى از رجاليان از بعضى از مطالب الارشاد شيخ مفيد استفاده كرده اند كه وى واقفى هم بوده است. ^۵
وجود يعقوب بن جعفر بن ابراهيم جعفرى هم در سلسله سند اين روايت, خدشه اساسى به آن وارد كرده است; زيرا او مورد توثيق قرار نگرفته ^۶ و علامه مامقانى او را با اين عبارت: «لا ذكر للرجل فى كتب الرجال فهو مجهول الحال», ^۷ ناشناس معرفى كرده است.