معصومان حكايت شده, سازگارى ندارد. در حديثى آمده كه به امام صادق(ع) عرض شد: «صف لنا الموت؟». امام فرمود:
۰.للمؤمن كاطيب ريح يشمه فينعس بطيبه و ينقطع التعب والألم كله عنه. ۱
۰.براى همين بوده كه وقتى مولاى متّقيان توسط ابن ملجم لعين ضربت خورد, فرمود:فزت و ربّ الكعبة! ۲
۰.به خداى كعبه, رستگار شدم!
در حديثى معصوم(ع) در پاسخ راوى كه مى پرسد: چرا عدّه اى از مرگ كراهت دارند؟ مى فرمايد:
۰.لأنّهم جهلوه فكرهوه و لو عرفوه و كانوا من أولياء اللّه ـ عزّوجلّ ـ لأحبوه… ۳
۰.رسول خدا كه آگاه ترين مردم به مرگ و بهترين وليّ الهى بوده, چگونه چنان تعبيرى از مرگ و ملازمات آن مى كند؟
۰.از اولويت برخى آيات هم مى توان استفاده كرد كه پيامبر(ص), در حال احتضار و لحظه مرگ, هيچ ترس و وحشتى نداشته است. از جمله از ياسر خادم نقل شده كه گفت:سمعت الرضا (ع) يقول: إنّ أوحش ما يكون هذا الخلق فى ثلاثة مواطن: يوم يولد, و يخرج من بطن أمه فيرى الدنيا, و يوم يموت فيرى الآخرة و أهلها, و يوم يبعث فيرى أحكاماً لم يرها فى دار الدنيا و قد سلّم اللّه ـ عزّوجلّ ـ على يحيى فى هذه الثلاثة المواطن و آمن روعته, فقال:«و سلام عليه يوم ولد و يوم يموت و يوم يبعث حيا» و قد سلّم عيسى بن مريم(ع) على
1.بحارالأنوار, ج ۶, ص ۱۵۲.
2.مناقب ابن شهرآشوب, ج۱, ص۳۸۵ .
3.همان, ص ۲۹۰.
