10 . از ديگر بحث هايى نيكو و جديد كتاب, بحث از قاعده تبديل سند است. در اين قسمت, از مفاد اين قاعده, موارد تطبيق آن, و برطرف كردن شبهات آن, سخن رفته است.
11 . ضابطه شناخت اسم هاى مشترك هم از ديگر فصل هاى اين اثر است, كه در كتب ديگر كم تر آمده است.
12 . در اين قسمت, از تولد, وفات و مدت حيات پيامبر(ص) و امامان (ع), كنيه و القابى كه در اسناد احاديث نسبت به آنها استفاده شده وكلا و سفراى امام عصر(ع), و تعريف صحابى, تابعى و مخضرم و موالى سخن رفته است.
13 . در بحث مصطلحات وارد شده در كتب رجالى و روايى, به شرح اصطلاح كتاب واصل, مصنف, نوادر, مشيخه, جوامع و مجامع و مستدرك و مستخرج پرداخته است.
14 . در اين بحث كه در بردارنده اصول روايى تدوين شده در عصر(ع) است, شاهد مباحثى مانند: تقدم شيعه بر عامه در جمع و تدوين احاديث, اولين كسانى كه از شيعه به تصنيف اصول دست زدند, اهتمام و سعى اصحاب امامان (ع) بر تدوين احاديث و اصول اربعمأة و ديگر اصول روايى هستيم.
15 . در بخش پايانى كتاب, مصادر اصلى كتب و جوامع روايى قرار گرفته است. اين مصادر در ابتدا گزارش شده و از نويسنده آنها سخن گفته شده و به نقش و جايگاه آن پرداخته شده است.
در مجموع, اين كتاب از نيكوترين آثارى است كه در موضوع رجال در چند سال اخير تدوين يافته است. قلم روان, تنظيم و تبويب منطقى, پرهيز از شرح ها و بسط هاى ملال آور, غناى علمى مباحث, و تتبع دقيق و بسيارى ديگر, از عوامل و اسبابى است كه بر محاسن و مزاياى اين اثر تأكيد و فزونى مى بخشند.