هشتاد و هشت سالگى وفات مى كند و بين صفا و مروه دفن مى شود. نسائى خود مى گويد: من به دليل تأليف كتاب خصائص اميرالمؤمنين در شام مورد هجوم اوباش قرار گرفتم و بعد از ضرب و شتم از شام به سوى مكه تبعيد گرديدم.
او در مكه وفات نمود. آرى كسى كه فضايل و خصايص على(ع) را بنويسد بايد نزديك كعبه مدفون شود.

علوم حديث: جريان منع كتابت حديث، يكى از حوادث مهمّ تاريخ اسلام است. ديدگاه شما در باب علل و عوامل رويكرد خلفا به منع ثبت و ضبط حديث چيست؟

استاد حسينى: چنانچه مى دانيد خليفه دوم رسماً اعلام كرد كه: «حسبنا كتاب الله» واز ثبت، ذكر و كتابت حديث به طور جدى جلوگيرى كرد. براى اين منع دو علت ذكر كرده اند: يكى اينكه همه در آن زمان روايتها را از رسول اكرم(ص) شنيده و حافظان آن بود. دوم اينكه ترس از اختلاط با آيات بنا بر ادّعاى خليفه دوم. اما حق چيزى ديگرى بود: همه از رسول اكرم فضايل و خصايص و مناقب اهل البيت(ع) را شنيده بودند، اگر بنا مى شد احاديث نوشته و ضبط گردد، اين احاديث قرنى بعد از قرن به مسلمانان جهان مى رسد و ديگر زير بار ظلم احدى از خلفاى غاصب و خلفاى بين مروان و بنى اميه و بنى عباس نمى رفتند. پس با منع توانستند اين فضايل را كم كم به فراموشى بسپارند و به جاى آنها احاديث مجعول وخلاف عقل را با كمك دراهم معاويه و تابعان او در ميان مسلمانان رواج دهند تا اينكه در اواخر عصر تابعين تدوين آثار شروع شد و «عمر بن عبدالعزيز» به «ابوبكر خرمى» نوشت كه سنن و احاديث را جمع آورى كند.
گفته شده است اوّل كسى كه به جمع آورى احاديث مشغول شد «ربيع بن صبح»بود كه وى در سال 160هـ. در سند وفات يافت و در جزيره مدفون شد، سپس «عيد بن ابى عروبه» (م 156هـ) و بعد از او بقيه افراد تا انقضاى طبقه دوم