كه حديث فى الواقع مانند قرآن است و اهميتش از قرآن كمتر نيست و شكى نيست كه احاديث ائمه اطهار(ع) داراى همان ويژگيهاى خاص احاديث رسول اكرم(ص) است با استفاده از آيه پيش نيز حجيت احاديث ائمه اطهار(ع) ثابت مى شود.
پس به اين دو آيه مى توان بر حجيت سنت استدلال كرد.

علوم حديث: آيا در نگرش شيعه و سنّى به احاديث تفاوتهايى هست؟

استاد حسينى: بله. شيعه، حديثى را حجت مى داند كه سندش به واسطه ثقات به ائمه اطهار(ع) يا به رسول اكرم(ص) برسد، مگر در موارد خاصى مانند مراسيل ابن ابى عمير كه مانند مسانيد اوست پس روايتهاى او حجّت است؛ چون نظر شيعه اين است كه ابن ابى عمير از شخصى راستگو نقل روايت مى كند يعنى روايت را كم و زياد يا نقل به معنى نمى كند مگر اينكه تصريح كند، مذهبش هر چه كه مى خواهد باشد: سنى يا شيعه، شيعه زيدى يا فطحى يا واقفى و يا شيعه امامى اثنى عشرى. اما متأسفانه براى تضعيف روايت نزد برادران اهل تسنّن، كافى است كه راوى شيعه باشد و يا ميل به تشيع، داشته باشد كه در اين صورت مى گويند روايت معتبر است ولى راوى آن رافضى است و نسبت دادن به رفض در نظر آنها عامل مهمى براى تضعيف روايت است.

علوم حديث: دليل حجيّت سنت و پيامبر(ص) و ائمه(ع) چيست؟

استاد حسينى: سابقاً بر حجيّت حديث منقول از رسول اكرم(ص) و ائمه اطهار(ع) استدلال كرديم. اكنون مى خواهيم به وسيله حديث، حجيّت روايت منقول از ائمه اطهار(ع) را اثبات كنيم:
حديث ثقلين (انى تارك فيكم الثقلين كتاب الله وعترتى اهل بيتى ما ان تمسكتما بها لن تضلوا بعدى ابداً) كه فريقين آن را نقل كرده و به حد تواتر لفظى و معنوى رسيده است، در كتب صحاح، مسانيد، سنن و غيره وارد شده و سنداً و دلالة مورد قبول