22 آقاى اتابكى آيات 17 و - نگاهي به يك نقد

امام رضا علیه السلام

التّاسِعُ مِن وُلدِكَ يا حُسَينُ هُوَ القائِمُ بِالحَقِّ، المُظهِرُ لِلدّينِ، وَالباسِطُ لِلعَدلِ ... ولكِن بَعدَ غَيبَةٍ وحَيرَةٍ، فَلا يَثبُتُ فيها عَلى دينِهِ إلاّ المُخلِصونَ المُباشِرونَ لِروحِ اليَقينِ، الَّذينَ أخَذَ اللّهُ عز و جل ميثاقَهُم بِوَلايَتِنا، وكَتَبَ في قُلوبِهِمُ الإيمانَ، وأيَّدَهُم بِروحٍ مِنهُ.

ـ به نقل از پدرانش، از امام حسين از امام على عليهم‌‏السلام ـ: «اى حسين! نهمين فرزند از نسل تو، همان قائم به حق، غلبه دهنده دين و گستراننده عدالت است»...؛ امّا پس از غيبتى و حيرتى كه جز مخلصانِ پيوسته به روح يقين، بر دين خود پا بر جا نمى‌‏مانند ؛ كسانى كه خداوند، بر ولايت ما از ايشان پيمان گرفته و ايمان را در دل‏‌هايشان استوار كرده و با روحى از خود، تأييدشان نموده است».

كمال الدين : ص304 ح16

>علوم حدیث>معرفی منابع>کتاب ها

تعداد بازدید : 3863

نگاهي به يك نقد - صفحه 270

22. آقاى اتابكى آيات 17 و 18 سوره زُمر را ترجمه نكرده است. ^۱
23. «كُنْ فيها زاهِداً وَلا تَرْغَبْ فيها فَتَعْطَب» . آقاى اتابكى ترجمه كرده است:
در دنيا زاهد باش (ولى) در آن رهبانيّت پيش مگير كه نابود شوى.^۲
در متن حديث، كلمه «رهبانيّت» نيامده و ترجمه صحيح آن اين است:
در دنيا زاهد باش و به آن دل مبند كه تباه شوى.
لا تَرْغَبْ به معناى دل نبستن و رغبت نداشتن به دنياست.
24. «يا صاحبَ الْعِلْم اعْلَمْ... تعاقَبُ بِها»^۳ در ترجمه آقاى اتابكى نيامده است.
25. آقاى اتابكى عبارت: «وَيَرَى الظُّلمْ فَلا يُعَيِّرهُ» را چنين ترجمه كرده:
هر كه بتواند ستمكارى را از ستم منصرف كند. ^۴
در حالى كه ترجمه دقيق و صحيح آن اين است كه:
هر كه ستم را ببيند و آن را نكوهش نكند.
26. در عبارت: «لا يَحِلُّ قَتْلُ اَحَدٍ... إلاّ قاتِل?أوْ باغٍ» كلمه «قاتل? را به «كافر» ترجمه كرده است:
كشتن هيچ يك از كافران در سرزمينى كه تقيّه در آن جارى است روا نيست مگر آن كه وى كافر يا شورشگر (بر ضدّ اسلام) باشد.^۵
27. عبارت «فهذا سبيلُ ما أفاءَ اللّهُ عَلى رَسولِهِ... رِكاب?^۶ ترجمه نشده است.
28. آقاى اتابك «في فِناءِ الْكَعْبَه» را «در پناه كعبه» ترجمه كرده، در حالى كه «فِناء» به معناى «آستان» است؛ البته با مقدارى اغماض مى توان به معناى «پناه» هم گرفت.