شتابزدگى و شخصيت زدگى فاصله مى گرفت و منصفانه اين دو ترجمه را بررسى مى كرد محاسن و معايب هر دو را بازگو مى كرد. وى اين چنين نكرده است و با يكسونگرى از يكسان نگرى بر كنار مانده و جانبدارانه به نقد ترجمه تحف العقول پرداخته است. قبل از اين كه به بيان اشكالات و ايرادات ترجمه استاد محترم جناب آقاى اتابكى بپردازم، صادقانه به بزرگوارى و فروتنى و ژرف نگرى ايشان اعتراف مى كنم و ايشان را از افتخارات كشورمان مى دانم، ولى اين همه باعث نمى شود كه مانند ناقد محترم از عيب هاى متن ترجمه شده ايشان چشم پوشى نمايم و فقط عيوب ترجمه هاى ديگران را ببينم.
1. «وَ أَمّا الْعَفافُ... الخشوع والتذكُّر وَالجود... ». استاد اتابكى در ترجمه شان كلمه «تفكر» را ترجمه نكرده اند. ^۱
2. «طوبى لِمَنْ تَرَكَ شَهْوَةً حاضِرَةً... ». آقاى اتابكى كلمه «شهوة» را به اشتباه «شهرت» گرفته است و چنين ترجمه نموده است:
خوشا بر كسى كه شهرتِ موجودِ (پيدا) را به خاطر خيرِ موعود ناپيدا رها كند.^۲
البته به احتمال قوى غلط چاپى است.
3. در عبارت «كَيْفَ بِكُمْ إِذا فَسَدَ... معروفاً».^۳ آقاى اتابكى جمله «وَكَيْفَ بِكُمْ إِذا أَمَرْتُم بِالْمُنكَر وَلَهَيْتُمْ عَنِ الْمَعْرُوفِ» را ترجمه نكرده است. ^۴
4. «السَّعُوطُ مَصَحَّةُ لِلرَّأسِ... أوجاع الرّأس» اين حديث ترجمه نشده است. ^۵
5. غُسْلُ الاْ ءَعياد طَهُور?.. و اتّباع السُنَّةِ» آقاى اتابكى «غُسل» مصطلح را به معناى «شستشو» گرفته: