(م1104ق) ممكن است اين حاشيه همان الدر المنظوم فى شرح اصول الكافى باشد. ۱
ـ الحاشية على اصول الكافى محمدباقر بن محمد تقى مجلسى(م1110ق). صاحب الذريعة مى گويد: «اين حاشيه به خط پيرمحمد مقيم بن پير نورالدين اصفهانى بر نسخه اى از الكافى نزد ماست و گويا نويسنده آن را ازروى خط مجلسى و يا به املاى ايشان نوشته است و در حاشيه نسخه حواشى ديگرى نيز به خطهاى متفرقه يافت مى شود». ۲
ـ الحاشية على اصول الكافى از محمد حسين بن يحيى نورى، شاگرد علامه مجلسى(م حدود1127 ق). به عنوان شرح نيز ياد شده است. اين حاشيه از اوّل كتاب توحيد تا پايان باب «الهداية من الله» و در يك مجلد نوشته شده است و نگارنده در پايان كتاب از آن به عنوان تعليقات تعبير كرده است. ۳
ـ الحاشية على الكافى از حيدر على بن محمد شيروانى (بعد از 1129 ق) مبسوط است. شيخ آقابزرگ مى گويد: «بخشى از اين حاشيه كه بر اوايل فروع الكافى نگاشته شده در كتابخانه حاج سيّد على ايروانى در تبريز موجود است». ۴
ـ الحاشية على الكافى از ابوالحسن بن محمد طاهر فتونى (م 1138ق) كه شيخ آقا بزرگ مى گويد: «آن را بر حاشيه نسخه اى از كتاب صلات الكافى ديدم». ۵
ـ الحاشية على الكافى از احمد بن اسماعيل جزايرى (م 1150ق) كه شيخ آقا بزرگ آن را بر حاشيه فروع الكافى ملاحظه كرده است و تدوين نشده است. ۶
ـ شواهد الاسلام از محمد رفيع بن فرج گيلانى «ملارفيعا» (م حدود1155ق). شرح و حاشيه مختصرى بر اصول الكافى است و كتاب هاى عقل و علم و توحيد و حجت را در بردارد. ۷
1.همان، ج ۶، ص ۱۸۳، ش ۹۹۸.
2.همان، ج ۶، ص ۱۸۱، ش ۹۹۰.
3.همان، ج ۶، ص ۱۸۲، ش ۹۹۲ و ج ۱۳، ص۹۶.
4.همان، ج ۶، ص ۱۸۲، ش ۹۹۳.
5.همان، ج ۶، ص ۱۸۰، ش ۹۸۵.
6.همان، ج ۶، ص ۱۸۱، ش ۹۸۷؛ موسوعة طبقاة الفقهاء، ج ۱۲، ص۳۲.
7.فهرست نسخه هاى خطى كتابخانه آيه اللّه مرعشى، ج ۴، ص ۳۸۵، ش ۱۵۷۹؛ الذريعة، ج ۱۳، ص۹۷ و ج ۱۴، ص۲۴۲.
