لذا مدّعى شدند كه روح تمام امامان، تنها يك روح بود كه به طور مداوم، از يك امام به امام ديگر منتقل مى شد. ۱
محمّد بن بشير، الوهيت را به كاظم(ع) نسبت داد و مدّعى شد كه او فرستاده كاظم(ع) است. [منابع امامى] محمّد بن بشير بن عنوان را جادوگر و شعبده بازى ماهر و زِبَردست معرّفى كرده اند. او مجسّمه اى بزرگ شبيه كاظم(ع) را در اختيار داشت كه ملبّس به لباس هاى ابريشمى بود. او معمولاً پيروانش را به خانه اش دعوت مى كرد و با به كار بردن حيله هاى مختلف، با آن مجسّمه كارى مى كرد كه [آنان خيال كنند ]گويا كاظم(ع) هنوز زنده است و در خانه محمّد زندگى مى كند. او كارى مى كرد كه مجسّمه سخن بگويد و از اين طريق، فرامين خود را به اطّلاع پيروانش مى رساند. ۲
كشّى گزارش مى دهد كه محمّد بن بشير را دستگير كردند و به اتّهام زندقه به دادگاه بردند. ابتدا او توانست با قول دادن به خليفه در مورد ايجاد جادويى چنان غيرعادى براى او كه تمام پادشاهان و حاكمان را مبهوت گرداند، براى مدّتى آزاد شود؛ ليكن پس از آن كه حيله موجود در شعبده بازى او افشا شد، بلافاصله، او را دستگير و اعدام كردند. ۳
3. پيروان احمد بن موسى
به جرئت مى توان گفت كه تنها گروه كوچكى از شيعه، ۴ احمد بن موسى، برادر
1.براى اطّلاعات مفصّل در مورد كاربرد شيعى كلمات «نور، حلول و تناسخ»، ر. ك:
M. A. Amir - Moezzi, The Divine Guide , pp. ۳۸ - ۴۳. (in the chapter Adamic Humantty: The Voyage of the Libht ).
2.براى اطّلاعات بيشتر درباره اين ويژگى هاى، بشيريه، ر. ك: اختيار معرفة الرجال ص ۴۷۷ ـ ۴۸۲ ؛ المقالات والفرق،ص ۶۲ ـ ۶۳ و ۹۱ ـ ۹۲ ؛ فرق الشيعة، ص ۷۰ ـ ۷۱.
3.اختيار معرفة الرجال، ص ۴۸۱.
4.بلخى معتقد است كه پيروان احمد بن موسى، تعداد زيادى از مردم بودند (ر. ك: المقالات، ص ۱۸۱)؛ امّا احتمالاً اين مطلب صحيح نيست؛ چرا كه مطابق آنچه كه از منابع فهميده مى شود، اين گروه از خود، ردّ پاى بسيار ضعيفى برجاى گذاشته بودند و احتمالاً نزد بسيارى از فرقه شناسان ناشناخته بودند. تنها تعداد كمى از آنها در كتاب هايشان از اين شيعيان ياد كرده اند.
